Kościoł i Państwo Wojujące

Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci, droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć. Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa, doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo. Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego. Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd. Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci,
droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć.
Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa,
doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba
pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego
wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron
według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych
czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo.
Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak
rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego.
Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w
niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.

newcovenantpublicationsintl
from newcovenantpublicationsintl More from this publisher
09.04.2023 Views

Kościól i Państwo Wojujące serce pękło i ziemskie życie skończyło się. Cała ta ofiara potrzebna była po to, aby grzesznicy mogli otrzymać zbawienie. W żaden inny sposób nie mógł człowiek uniknąć kary za grzech, tj. śmierci wiecznej. Każdy, kto nie chce przyjąć pojednania z Bogiem uzyskanego za taką cenę, musi sam ponieść winę i karę za swoje przestępstwa. {WB 288.5} Rozważmy teraz, czego Biblia uczy na temat niezbożnych i niepokutujących, których uniwersaliści umieszczają w niebie jako świętych i szczęśliwych aniołów.* {WB 289.1} „Ja pragnącemu dam za darmo ze źródła wody żywota”. Objawienie 21,6. Obietnica ta dotyczy tylko tych, którzy pragną. Tylko ci, którzy odczuwają potrzebę wody życia i szukają jej kosztem utraty wszystkich innych rzeczy, zaspokoją swe pragnienie: „Zwycięzca odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem”. Objawienie 21,7. Również i tu określony jest warunek — aby odziedziczyć wszystko, musimy odeprzeć i zwyciężyć grzech. {WB 289.2} Pan oświadcza przez proroka Izajasza: „Szczęśliwy sprawiedliwy, gdyż dobrze mu się powiedzie (...). Biada bezbożnemu, źle mu się powiedzie, bo mu według uczynków jego rąk odpłacą!” Izajasza 3,10-11. Mędrzec Salomon mówi: „(...) grzesznik postępuje źle i mimo to długo żyje. Ja jednak wiem, że dobrze powodzić się będzie tym, którzy się boją Boga, tym, którzy się boją jego oblicza. Ale bezbożnemu nie będzie się dobrze powodziło”. Kaznodziei 8,13-14. Apostoł Paweł oświadczył, że grzesznik sam gromadzi sobie „gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, który odda każdemu według uczynków jego (...). Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe”. Rzymian 2,5-6.9. {WB 289.3} „Żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym”. Efezjan 5,5. „Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana”. Hebrajczyków 12,14. „Błogosławieni, którzy czynią przykazania jego, aby mieli prawo do drzewa żywota, i aby weszli bramami do miasta. A na dworze będą psy, i czarownicy, i wszetecznicy, i mężobójcy, i bałwochwalcy, i każdy, który miłuje i czyni kłamstwo”. Objawienie 22,14-15. {WB 289.4} Bóg oznajmił człowiekowi swój charakter i swój sposób postępowania z grzechem. Mojżesz powiedział o Nim: „Panie, Panie, Boże miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i grzech, nie pozostawiający w żadnym razie bez kary” (2 Mojżeszowa 34,6-7); „ale wszystkich bezbożnych wytraci”; „lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą”. Psalmów 145,20; 37,38. Bóg użyje potęgi i autorytetu swej władzy, aby stłumić bunt, jednak wszelkie przejawy karzącej sprawiedliwości będą zgodne z charakterem Boga, który jest miłosierny, cierpliwy i dobrotliwy. {WB 289.5} 368

Kościól i Państwo Wojujące Bóg nie przymusza niczyjej woli ani nie narzuca osądu, nie ma upodobania w niewolniczym posłuszeństwie, pragnie, aby stworzenia uczynione przez Niego miłowały Go, ponieważ jest godny miłości. Chce, aby były Mu posłuszne dlatego, że świadomie cenią Jego mądrość, sprawiedliwość i dobroć. Wszyscy mający właściwe pojęcie o tych zaletach będą Go miłować, ponieważ Bóg przyciągnie ich do siebie z powodu swych cech, które podziwiają. {WB 289.6} Zasady uprzejmości, miłosierdzia i miłości, których uczył i objawiał w swym życiu Zbawiciel, są wyrazem woli i charakteru Boga. Chrystus oświadczył, że uczy tylko tego, co otrzymał od Ojca. Zasady rządów Bożych doskonale zgadzają się z nakazem Zbawiciela: „Miłujcie nieprzyjaciół waszych”. Bóg wykona sprawiedliwy wyrok nad niezbożnymi dla dobra wszechświata, a nawet dla dobra tych, na których ten wyrok spadnie. Gdyby mógł uszczęśliwić ich zgodnie z prawami swych rządów i ze sprawiedliwością jego świętego charakteru, uczyniłby to. Bóg otacza niezbożnych dowodami swej miłości, umożliwia im poznanie swego prawa i wciąż wyciąga do nich ręce pełne łaski, lecz oni gardzą Jego miłością, depczą Jego prawo, a łaskę odrzucają. Choć stale otrzymują Jego dary, to jednak znieważają ich Dawcę, nienawidzą Boga, ponieważ wiedzą, że brzydzi się On ich grzechami. Pan długo znosi ich przewrotność, ale nadejdzie decydująca godzina, kiedy ich los zostanie rozstrzygnięty. Czy wtedy przywiąże tych buntowników do siebie? Czy zmusi ich do czynienia Jego woli? {WB 289.7} Ci, którzy wybrali szatana jako swego przywódcę i poddali się jego mocy, nie są przygotowani, by stanąć przed obliczem Boga. Pycha, oszustwo, rozwiązłość, okrucieństwo — wszystkie te wady są mocno zakorzenione w ich charakterze. Czy mogą wejść do nieba i mieszkać tam wiecznie z tymi, którymi pogardzali i których nienawidzili na ziemi? Prawda nigdy nie będzie przyjemna dla kłamcy, łagodność nigdy nie zadowoli samouwielbienia i pychy, czystość nie będzie zaakceptowana przez zepsutego, a bezinteresowna miłość nigdy nie przyciągnie egoisty. Jakiej radości dostarczyłoby niebo tym, którzy są całkowicie zajęci ziemskimi i egoistycznymi interesami? Gdyby ci, którzy przez całe swe życie buntowali się przeciwko Bogu, zostali nagle przeniesieni do nieba i zobaczyli wzniosły oraz święty stan doskonałości, jaki tam zawsze panuje, gdzie każdy zbawiony jest pełen miłości, każda twarz promieniuje radością, gdzie melodyjne dźwięki porywającej muzyki wznoszą się ku czci Boga i Baranka, a na odkupionych bezustannie spływa światło od oblicza Tego, który siedzi na tronie — czy mogliby mając serce przepełnione nienawiścią do Boga, do prawdy i świętości złączyć się z rzeszą mieszkańców nieba w jednej pieśni uwielbienia? Czy mogliby znieść chwałę Boga i Baranka? Z pewnością nie! Dane im były lata próby, aby mogli ukształtować swój charakter tak, aby był zgodny z zasadami nieba, lecz oni nigdy nie ćwiczyli swego umysłu, by umiłować czystość, nigdy nie uczyli się języka niebios, a teraz jest za późno. Życie w buncie przeciwko Bogu uczyniło ich niezdolnymi do przebywania w niebie. Jego czystość, świętość i pokój byłyby dla nich męczarnią, a chwała Boga trawiącym 369

Kościól i <strong>Państwo</strong> <strong>Wojujące</strong><br />

serce pękło i ziemskie życie skończyło się. Cała ta ofiara potrzebna była po to, aby<br />

grzesznicy mogli otrzymać zbawienie. W żaden inny sposób nie mógł człowiek uniknąć<br />

kary za grzech, tj. śmierci wiecznej. Każdy, kto nie chce przyjąć pojednania z Bogiem<br />

uzyskanego za taką cenę, musi sam ponieść winę i karę za swoje przestępstwa. {WB 288.5}<br />

Rozważmy teraz, czego Biblia uczy na temat niezbożnych i niepokutujących, których<br />

uniwersaliści umieszczają w niebie jako świętych i szczęśliwych aniołów.* {WB 289.1}<br />

„Ja pragnącemu dam za darmo ze źródła wody żywota”. Objawienie 21,6. Obietnica ta<br />

dotyczy tylko tych, którzy pragną. Tylko ci, którzy odczuwają potrzebę wody życia i<br />

szukają jej kosztem utraty wszystkich innych rzeczy, zaspokoją swe pragnienie: „Zwycięzca<br />

odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem”. Objawienie 21,7.<br />

Również i tu określony jest warunek — aby odziedziczyć wszystko, musimy odeprzeć i<br />

zwyciężyć grzech. {WB 289.2}<br />

Pan oświadcza przez proroka Izajasza: „Szczęśliwy sprawiedliwy, gdyż dobrze mu się<br />

powiedzie (...). Biada bezbożnemu, źle mu się powiedzie, bo mu według uczynków jego rąk<br />

odpłacą!” Izajasza 3,10-11. Mędrzec Salomon mówi: „(...) grzesznik postępuje źle i mimo<br />

to długo żyje. Ja jednak wiem, że dobrze powodzić się będzie tym, którzy się boją Boga,<br />

tym, którzy się boją jego oblicza. Ale bezbożnemu nie będzie się dobrze<br />

powodziło”. Kaznodziei 8,13-14. Apostoł Paweł oświadczył, że grzesznik sam gromadzi<br />

sobie „gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, który odda każdemu<br />

według uczynków jego (...). Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka,<br />

który popełnia złe”. Rzymian 2,5-6.9. {WB 289.3}<br />

„Żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału<br />

w Królestwie Chrystusowym i Bożym”. Efezjan 5,5. „Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do<br />

uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana”. Hebrajczyków 12,14. „Błogosławieni, którzy<br />

czynią przykazania jego, aby mieli prawo do drzewa żywota, i aby weszli bramami do<br />

miasta. A na dworze będą psy, i czarownicy, i wszetecznicy, i mężobójcy, i bałwochwalcy, i<br />

każdy, który miłuje i czyni kłamstwo”. Objawienie 22,14-15. {WB 289.4}<br />

Bóg oznajmił człowiekowi swój charakter i swój sposób postępowania z grzechem.<br />

Mojżesz powiedział o Nim: „Panie, Panie, Boże miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu,<br />

bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i<br />

grzech, nie pozostawiający w żadnym razie bez kary” (2 Mojżeszowa 34,6-7); „ale<br />

wszystkich bezbożnych wytraci”; „lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek<br />

wykorzenieni będą”. Psalmów 145,20; 37,38. Bóg użyje potęgi i autorytetu swej władzy,<br />

aby stłumić bunt, jednak wszelkie przejawy karzącej sprawiedliwości będą zgodne z<br />

charakterem Boga, który jest miłosierny, cierpliwy i dobrotliwy. {WB 289.5}<br />

368

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!