Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
prochem jesteś i w proch się obrócisz”. 1 Mojżeszowa 3,19. Słowa szatana: „otworzą się
wam oczy”, okazały się prawdziwymi tylko w jednym. Gdy Adam i Ewa nie usłuchali
Boga, otworzyły się im oczy, bo poznali swoją głupotę. Przekonali się, co to jest zło i
skosztowali gorzkiego owocu przestępstwa. {WB 284.4}
W środku rajskiego ogrodu rosło drzewo żywota, którego owoce miały moc
przedłużania życia. Gdyby Adam pozostał posłuszny Bogu, w dalszym ciągu miałby wolny
dostęp do drzewa i żyłby wiecznie. Ale kiedy zgrzeszył, zabroniono mu jeść owoców z
drzewa żywota i w ten sposób stał się niewolnikiem śmierci. Boski wyrok: „Bo prochem
jesteś i w proch się obrócisz”, wskazuje na nieodwołalny koniec życia człowieka. {WB
285.1}
Nieśmiertelność obiecana człowiekowi pod warunkiem posłuszeństwa z jego strony,
została utracona przez przestąpienie nakazu Boga. Adam nie mógł przekazać swym
potomkom tego, czego sam już nie posiadał. Nie byłoby też żadnej nadziei dla upadłego
rodzaju ludzkiego, gdyby Bóg przez ofiarowanie swego Syna nie umożliwił ludziom
odzyskania nieśmiertelności. Chociaż „na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy
zgrzeszyli” (Rzymian 5,12), to jednak Chrystus „żywot i nieśmiertelność na jaśnię wywiódł
przez ewangelię”. 2 Tymoteusza 1,10. Tylko przez Chrystusa można uzyskać
nieśmiertelność. Jezus powiedział: „Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie
słucha Syna, nie ujrzy żywota”. Jana 3,36. Każdy człowiek może otrzymać te bezcenne
błogosławieństwa, jeżeli dostosuje się do podstawowych warunków. Wszyscy, „którzy
przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności”, osiągną „żywot
wieczny”. Rzymian 2,7. {WB 285.2}
Jedynym, który obiecał Adamowi życie dzięki nieposłuszeństwu, był wielki oszust, a
oświadczenie węża skierowane do Ewy w raju: „na pewno nie umrzecie”, było pierwszym
kazaniem na temat nieśmiertelności duszy. To właśnie oświadczenie, oparte wyłącznie na
autorytecie szatana, rozbrzmiewa z ambon chrześcijaństwa, a większość ludzi przyjmuje je
tak chętnie, jak to uczynili nasi pierwsi rodzice. Boskiemu orzeczeniu: „Dusza, która
grzeszy, ta umrze” (Ezechiela 18,20), nadaje odwrotne znaczenie — dusza, która grzeszy
nie umiera, lecz żyje wiecznie. Można się tylko dziwić temu niezwykłemu zaślepieniu, na
skutek którego ludzie tak łatwowiernie przyjmują słowa szatana, a z takim niedowiarstwem
odnoszą się do słów Boga. {WB 285.3}
Gdyby człowiekowi po jego upadku pozostawiono wolny dostęp do drzewa życia, żyłby
wiecznie i tym samym grzech jego stałby się nieśmiertelny. Lecz cheruby i płomienisty
miecz „strzegły drogi do drzewa życia” (1 Mojżeszowa 3,24) i ani jednemu członkowi
rodziny Adama nie pozwolono przekroczyć tej zapory i spożyć życiodajnego owocu.
Dlatego też grzesznicy nie są nieśmiertelni. {WB 285.4}
363