Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Rozdział 31 — Złe Duchy
Pismo Święte wyraźnie uczy o związku świata widzialnego z niewidzialnym, o służbie
aniołów Bożych oraz o działalności złych duchów, co nierozerwalnie splecione jest z
historią ludzkości. Istnieje coraz większa tendencja do niewiary w istnienie złych duchów,
podczas gdy świętych aniołów, posyłanych „na posługę (...) dla tych, którzy zbawienie
odziedziczyć mają” (Hebrajczyków 1,14), uważa się za duchy ludzi zmarłych. Lecz Pismo
Święte nie tylko uczy o istnieniu aniołów, zarówno dobrych, jak i złych, ale także dostarcza
niewątpliwych dowodów, że nie są oni bezcielesnymi duchami ludzi zmarłych. {WB 273.1}
Aniołowie istnieli już przed stworzeniem człowieka, bowiem gdy zakładano fundamenty
ziemi, „gwiazdy poranne chórem, radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie
Boży”. Joba 38,7. Po upadku człowieka aniołowie zostali posłani, by strzec drzewa życia;
nastąpiło to jeszcze przed śmiercią pierwszego człowieka. Aniołowie są z natury doskonalsi
od ludzi, gdyż psalmista mówi, że człowiek został uczyniony „mało mniejszy od
aniołów”. Psalmów 8,5. {WB 273.2}
Pismo Święte informuje nas o liczbie, mocy i chwale tych niebiańskich istot, o ich
łączności z Bogiem oraz o roli w dziele odkupienia: „Pan na niebiosach utwierdził swój
tron, a królestwo jego panuje nad wszystkimi”. Psalmów 103,19. Prorok stwierdza: „A gdy
spojrzałem, usłyszałem glos wielu aniołów wokoło tronu”. Objawienie 5,11. „Aniołowie
jego, potężni siłą, wykonujący słowo jego (...) pełniący wolę jego” (Psalmów 103,20)
czekają w sali audiencyjnej Króla królów. Prorok Daniel widział, jak „tysiąc tysięcy służyło
mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed nim”. Daniela 7,10. Apostoł Paweł
mówi, że jest ich niezliczona rzesza. Patrz Hebrajczyków 12,22. Jako posłowie Boga
aniołowie poruszają się „jako błyskawice” (Ezechiela 1,14); tak oślepiająca jest ich chwała i
tak szybki ich lot. Oblicze anioła, który zjawił się u grobu Zbawiciela, „było jak błyskawica,
a jego szata biała jak śnieg”. Spowodowało to, że strażnicy zadrżeli przed nim ze strachu i
„stali się jak nieżywi”. Mateusza 28,3-4. Gdy Sancheryb, dumny Asyryjczyk, znieważał
Boga i bluźnił Mu grożąc Izraelowi zniszczeniem, „stało się tej samej nocy, że wyszedł
anioł Pański i pozbawił życia w obozie asyryjskim sto osiemdziesiąt pięć tysięcy”. 2
Królewska 19,35. Zabił on wtedy „wszystkich dzielnych rycerzy i dowódców, i książąt w
obozie króla asyryjskiego”, a Sancheryb „ze wstydem wrócił do swojej ziemi”. 2 Kronik
32,21. {WB 273.3}
Aniołowie byli posyłani do dzieci Bożych z poselstwem łaski i miłosierdzia — do
Abrahama z obietnicami błogosławieństwa, do bram Sodomy w celu uratowania
sprawiedliwego Lota przed zagładą w ogniu, do Eliasza, gdy ten był bliski śmierci z
powodu głodu i wyczerpania na pustyni, do Elizeusza z wozami i końmi ognistymi,
okrążając małe miasteczko, w którym był otoczony przez swoich wrogów, do Daniela, gdy
szukał boskiej mądrości na dworze pogańskiego króla i gdy został wrzucony do jamy na
348