Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Rozdział 30 — Najgroźniejszy wróg człowieka
„I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej
potomstwem, ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę”. 1 Mojżeszowa 3,5. Wyrok
ogłoszony nad szatanem tuż po upadku człowieka był również proroctwem obejmującym
wszystkie wieki dziejów ludzkości i zapowiadającym wielki bój, w którym mieli wziąć
udział wszyscy ludzie żyjący w jakimkolwiek czasie na ziemi. {WB 269.1}
Bóg oświadcza: „Ustanowię nieprzyjaźń”. Ta nieprzyjaźń nie jest naturalna. Z chwilą
przestąpienia boskiego prawa natura człowieka stała się grzeszną, czyniąc go przyjacielem,
a nie wrogiem szatana. Dlatego też nie ma oczywistej nieprzyjaźni między człowiekiem a
sprawcą grzechu, bowiem przez odstępstwo obydwaj stali się grzesznymi. Odstępca nigdy
nie spocznie, dopóki nie pozyska współczucia i poparcia tych, których skłoni do pójścia w
swoje ślady. Z tego powodu upadli aniołowie i grzeszni ludzie łączą się ze sobą w zgubnej
przyjaźni. Gdyby Bóg nie przeszkodził temu, cały rodzaj ludzki zamiast żywić nieprzyjaźń
do szatana, zjednoczyłby się z nim w buncie przeciwko Stwórcy. {WB 269.2}
Szatan skusił człowieka do popełnienia grzechu, podobnie jak skłonił aniołów do buntu,
aby zapewnić sobie współpracowników w walce przeciwko niebu. Między nim a jego
aniołami nie było żadnego rozdźwięku co do nienawiści żywionej przez nich do Chrystusa.
Choć we wszystkich innych punktach istniała między nimi niezgoda, to jednak w
przeciwstawieniu się autorytetowi Władzy wszechświata byli jednomyślni. Gdy szatan
usłyszał, że zaistnieje nieprzyjaźń między nim a kobietą i między jego potomstwem a jej
potomstwem, zrozumiał, że jego wysiłki zmierzające do zdeprawowania ludzkiej natury
natrafią na przeszkodę, że człowiek w jakiś sposób będzie mógł przeciwstawić się jego
sile. {WB 269.3}
Wrogość szatana do ludzi wzmogła się, ponieważ dzięki Chrystusowi stali się
przedmiotem miłości i miłosierdzia Boga. Lucyfer chce pokrzyżować boski plan zbawienia
człowieka i zhańbić Boga przez zniekształcenie i splugawienie dzieła Jego rąk, chce
spowodować smutek w niebie, a ziemię napełnić nieszczęściem i spustoszeniem. Wszystko
zło jest według niego rezultatem tego, że Bóg stworzył człowieka. {WB 269.4}
Łaska, którą Chrystus wszczepia w człowieka, rodzi nieprzyjaźń między nim a
szatanem. Bez tej nawracającej łaski i odradzającej mocy człowiek byłby wiecznym
niewolnikiem szatana — sługą, zawsze gotowym do wykonywania jego rozkazów. Ale ten
nowy czynnik w człowieku wywołuj e walkę tam, gdzie przedtem był pokój. Moc, jakiej
Chrystus udziela, czyni człowieka zdolnym stawiać opór tyranowi i uzurpatorowi.
Ktokolwiek nienawidzi grzechu zamiast miłować go, ktokolwiek sprzeciwia się mu i
zwycięża namiętności, które panowały nad nim, ten objawia działanie mocy pochodzącej z
góry. {WB 269.5}
344