Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Rozdział 3 — Duchowej Ciemności
W Drugim Liście do Tesaloniczan apostoł Paweł przepowiedział wielkie odstępstwo,
które będzie rezultatem stworzenia systemu władzy papieskiej. Stwierdził on, że dzień
Pański nie nadejdzie, „zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek
niegodziwości, syn zatracenia, przeciwnik, który wynosi się ponad wszystko, co się zwie
Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci, a nawet zasiądzie w świątyni Bożej, podając się
za Boga”. 2 Tesaloniczan 2,3-4. Dalej zaś napomina swych braci: „Albowiem tajemna moc
nieprawości już działa”. 2 Tesaloniczan 2,7. Już wtedy apostoł był świadomy tego, że do
Kościoła wkradają się błędy przygotowujące drogę zapowiedzianemu odstępstwu. {WB
29.1}
Tajemnica nieprawości stopniowo wykonywała swe zwodnicze i bluźniercze dzieło,
najpierw skrycie i w milczeniu, później, kiedy zdobyła panowanie nad umysłami ludzkimi,
już otwarcie. Prawie niepostrzeżenie wkradły się do Kościoła chrześcijańskiego pogańskie
zwyczaje. Atmosfera ustępstwa zanikała w czasie prześladowania Kościoła przez
pogaństwo, ale gdy prześladowania się skończyły, a chrześcijaństwo wkroczyło na dwory i
pałace królów, zamieniono pokorną prostotę Chrystusa i Jego apostołów na okazałość i
pychę pogańskich kapłanów i władców, w miejsce zaś wymagań Bożych postawiono nauki i
tradycje ludzkie. Z chwilą, gdy w IV w. nawrócił się rzekomo Konstantyn Wielki, cesarz
rzymski, bałwochwalstwo pod płaszczykiem sprawiedliwości zaczęło szybko przenikać do
Kościoła. Pogaństwo, niby zwyciężone, było w rzeczywistości zwycięzcą — jego duch
opanował Kościół. Nauki, ceremonie, zwyczaje i zabobony pogańskie zmieszały się z
doktryną i kultem rzekomych wyznawców Chrystusa. {WB 29.2}
Jako wynik kompromisu chrześcijaństwa z pogaństwem pojawił się przepowiedziany w
proroctwie „człowiek grzechu, sprzeciwiający się Bogu i wynoszący się ponad Niego”.
Gigantyczny system fałszywej religii jest mistrzowskim arcydziełem szatana, rezultatem
jego wysiłków zmierzających do objęcia władzy nad światem, by rządzić nim według
swojej woli. {WB 29.3}
Szatan już raz starał się zawrzeć ugodę z Chrystusem. Przyszedł do Syna Bożego, gdy
Ten przebywał na pustkowiu, i pokazując Mu wszystkie królestwa świata oraz całą ich
wspaniałość zaproponował, żeby Chrystus mu się pokłonił, uznając tym samym jego potęgę,
a wtedy on ofiaruje Mu cały świat. Chrystus zgromił zarozumialstwo kusiciela i zmusił go
do odejścia. Gdy jednak z tą samą pokusą szatan zbliżył się do ludzi, odniósł wielki sukces.
Kościół, aby zapewnić sobie ziemskie korzyści i światową sławę, szukał poparcia i
przyjaźni u możnych tego świata. Odrzuciwszy zaś Chrystusa — musieli ulec
przedstawicielowi księcia ciemności — biskupowi Rzymu. {WB 29.4}
26