Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
ich nie znajdzie”. Jeremiasza 50,20. „W owym dniu latorośl Pana stanie się ozdobą i
chwałą, a owoc ziemi chlubą i krasą ocalonych Izraela. I będzie tak, że kto pozostanie na
Syjonie i ostoi się w Jeruzalemie, będzie nazwany świętym; każdy, kto jest zapisany wśród
żywych w Jeruzalemie”. Izajasza 4,2-3. {WB 258.1}
Sąd śledczy i wymazanie grzechów muszą być dokonane przed powtórnym przyjściem
Chrystusa. Ponieważ umarli mają być sądzeni według tego, co zapisane jest w księgach,
grzechy ludzkie nie mogą być usunięte przed ukończeniem sądu, na którym się je bada.
Apostoł Piotr wyraźnie mówi, że grzechy wierzących będą zgładzone, gdy nadejdą „czasy
ochłody” od Pana i pośle On przeznaczonego dla nich Jezusa Chrystusa. Patrz Dzieje
Apostolskie 3,19-20. Kiedy skończy się sąd śledczy Chrystus przyjdzie z nagrodą, aby
oddać każdemu według jego uczynków. {WB 258.2}
Gdy najwyższy kapłan w służbie starotestamentowej dokonał pojednania (oczyszczenia)
Izraela, wychodził i błogosławił zgromadzenie. Tak samo Chrystus po zakończeniu swej
służby Pośrednika „ukaże się nie z powodu grzechu, lecz ku zbawieniu” (Hebrajczyków
9,28), aby pobłogosławić i obdarzyć oczekujący Go lud życiem wiecznym. Podobnie jak
kapłan wyznawał na głowę kozła ofiarnego grzechy, które w ten sposób usuwał ze świątyni,
tak Chrystus złoży wszystkie wyznane grzechy na szatana, autora i podżegacza wszelkiego
zła. Kozioł, który niósł z sobą grzechy Izraelitów, wypuszczany był na pustynię. Patrz 3
Mojżeszowa 16,22. W podobny sposób szatan, ponosząc winę za wszystkie grzechy, do
których popełnienia skłonił lud Boży, zostanie skazany na tysiącletni pobyt na ziemi, która
będzie pusta i nie zamieszkana, a w końcu poniesie pełną karę za grzechy w ogniu, jaki
zniszczy także wszystkich niezbożnych. Tak więc wielki plan zbawienia zakończy się
ostatecznym zniweczeniem grzechu i uwolnieniem od niego wszystkich, którzy sprzeciwiali
się złu. {WB 258.3}
W czasie wskazującym na sąd, tj. po upływie 2300 dni w roku 1844, rozpoczęło się
dzieło badania i wymazywania grzechów ludu Bożego. Wszyscy, którzy kiedykolwiek
przyjęli imię Chrystusa, podlegają dokładnemu badaniu. Zarówno żyjący, jak i umarli mają
być sądzeni według zapisów w księgach, czyli według ich uczynków. {WB 258.4}
Grzechy, za które nie żałowano i których nie zaniechano, nie będą przebaczone ani
wymazane z ksiąg, lecz będą świadczyły przeciwko grzesznikowi w dniu Pana. Nieważne,
czy popełniono je w świetle dziennym czy w mrokach nocy, są one jawne przed Tym, w
którego rękach się znajdujemy. Aniołowie widzieli każdy grzech i zapisali go w pewnych
księgach. Grzech można ukryć, zaprzeć się go, zataić przed ojcem, matką, dziećmi lub
przyjaciółmi, może nie być najmniejszego podejrzenia co do popełnionego zła, może je znać
tylko sam winowajca, a jednak mieszkańcy nieba wiedzą o nim wszystko. Nawet
najciemniejsza noc, zasłona tajemnicy spowijająca najsprytniejsze oszustwa nie jest w
stanie ukryć grzechu przed wiedzą Wiecznego Boga, który posiada dokładne wiadomości o
330