Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
dla siebie, a grzechów twoich nie wspomnę”. Izajasza 43,25. Jezus mówi: „Zwycięzca
zostanie przyobleczony w szaty białe, i nie wymażę imienia jego z księgi żywota, i wyznam
imię jego przed moim Ojcem i przed jego aniołami”. Objawienie 3,5. „Każdego więc, który
mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie. Ale tego, kto
by się mnie zaparł przed ludźmi, i Ja się zaprę przed Ojcem moim, który jest w
niebie”. Mateusza 10,32-33. {WB 257.3}
Zainteresowanie, jakie wzbudzają u ludzi rozprawy sądowe w ziemskich urzędach
sprawiedliwości, jest tylko słabym odbiciem zainteresowania, jakie panować będzie podczas
sądu w niebie, gdy Sędziemu całej ziemi przedłożone zostaną imiona tych, którzy zapisani
są w księdze życia. Boski Pośrednik będzie prosić, by wszyscy ci, którzy zwyciężyli przez
wiarę w Jego krew, otrzymali przebaczenie grzechów, aby zostali wzięci do raju i
ukoronowani jako Jego współdziedzice do „panowania jak dawniej”. Micheasza 4,8. Szatan
spodziewał się, że dzięki swym zwiedzeniom i oszukiwaniu ludzi pokrzyżuje Boży plan
zbawienia, powzięty przy stworzeniu człowieka. Chrystus jednak prosi, aby plan ten został
urzeczywistniony, aby było tak, jak gdyby człowiek nigdy nie zgrzeszył. Pragnie dla swego
ludu nie tylko całkowitego odpuszczenia win i usprawiedliwienia, lecz także udziału w Jego
chwale i miejsca przy tronie. {WB 257.4}
Kiedy Jezus wstawia się za swymi wiernymi, szatan oskarża ich przed Bogiem jako
przestępców. Ten wielki zwodziciel chciał doprowadzić do tego, aby nie ufali Bogu, aby
odłączyli się od Jego miłości i łamali Jego prawo. Teraz wskazuje na historię ich życia, na
wady charakteru, na brak podobieństwa do Chrystusa, czym zniesławili swego Zbawiciela,
wskazuje na wszystkie grzechy, do których ich skusił i na podstawie tego twierdzi, że są
jego poddanymi. {WB 257.5}
Jezus nie usprawiedliwia ich grzechów, jednak wskazuje na ich pokutę i wiarę, żądając
dla nich na tej podstawie przebaczenia, pokazuje Ojcu oraz świętym aniołom swe ręce i
woła: „Znam ich po imieniu, wyrysowałem ich na dłoniach moich”. „Ofiarą Bogu miłą jest
duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże”. Psalmów 51,19.
Zwracając się do oskarżyciela swego ludu, mówi: „Niech cię zgromi Pan, szatanie, niech cię
zgromi Pan, który obrał Jeruzalem! Czyż nie jest ono głownią wyrwaną z
ognia?” Zachariasza 3,2. Chrystus ubierze swych wiernych w szatę własnej
sprawiedliwości, aby mógł ich przedstawić Ojcu jako „Kościół pełen chwały, bez zmazy lub
skazy lub czegoś w tym rodzaju”. Efezjan 5,27. Ich imiona są zapisane w księdze życia.
Powiedziane jest o nich, że „chodzić będą ze mną w szatach białych, dlatego że są
godni”. Objawienie 3,4. {WB 257.6}
W ten sposób spełni się obietnica nowego przymierza: „Odpuszczę bowiem ich winę, a
ich grzechu nigdy nie wspomnę”. Jeremiasza 31,34. „W owych dniach i w owym czasie —
mówi Pan — będzie się szukać winy Izraela, lecz jej nie będzie, oraz grzechów Judy, ale się
329