Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
uświęcenie nie jest prawdziwe, jeśli nie powoduje całkowitego wyrzeczenia się grzesznych
dążeń i doczesnych przyjemności. {WB 252.5}
Tym, którzy posłuchają wezwania: „Wyjdźcie spośród nich i odłączcie się (...) i
nieczystego się nie dotykajcie”, Bóg obiecuje: „A ja przyjmę was i będę wam Ojcem, a wy
będziecie mi synami i córkami — mówi Pan Wszechmogący”. 2 Koryntian 6,18.
Przywilejem i obowiązkiem każdego chrześcijanina jest posiadanie bogatego doświadczenia
w sprawach Bożych: „Ja jestem światłością świata — mówi Zbawiciel — kto idzie za mną,
nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota”. Jana 8,12. „Ale droga
sprawiedliwych jest jak blask zorzy porannej, która coraz jaśniej świeci aż do białego
dnia”. Przypowieści 4,18. Każdy krok w wierze i posłuszeństwie przybliża człowieka do
światłości — Jezusa, w którym nie ma żadnej „ciemności”. Jasne promienie Słońca
Sprawiedliwości spływają na wiernych Bogu, oni zaś muszą te promienie przekazywać
światu. Jak gwiazdy uczą nas, że na niebie znajduje się jedna wielka gwiazda, dzięki której
mogą świecić, tak chrześcijanie muszą pokazywać ludziom, że jest Bóg, siedzący na tronie
wszechświata i że charakter tego Boga wart jest uwielbienia oraz naśladowania. Owoce
Jego Ducha, czystość i świętość Jego charakteru muszą objawiać się w tych, którzy
świadczą o Bogu. {WB 253.1}
Apostoł Paweł w Liście do Kolosan opisuje obfite błogosławieństwa, jakimi obdarzone
będą dzieci Boże. Stwierdza: „Dlatego (...) nie przestajemy się za was modlić i prosić,
abyście doszli do pełnego poznania woli jego we wszelkiej mądrości i duchowym
zrozumieniu, abyście postępowali w sposób godny Pana ku zupełnemu jego upodobaniu,
wydając owoc w każdym dobrym uczynku i wzrastając w poznawaniu Boga. Utwierdzeni
wszelką mocą według potęgi chwały jego ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości, z
radością”. Kolosan 1,9-11. {WB 253.2}
Ponownie pisze o swym pragnieniu, aby wierzący w Efezie mogli pojąć wielkość
chrześcijańskich przywilejów. W sugestywnych i zrozumiałych słowach ukazuje im
wspaniałą moc i wiedzę, którą mogą otrzymać jako synowie i córki Najwyższego:
„Żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku (...)
[żebyście] wkorzenieni i ugruntowani w miłości, zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka
jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość i mogli poznać miłość Chrystusową, która
przewyższa wszelkie poznanie”. Ale największym przywilejem, o który apostoł modli się
jest, by „zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą”. Efezjan 3,16-19. {WB 253.3}
Ukazane są tutaj te rzeczy, które możemy osiągnąć przez wiarę w obietnice Boga i
spełnienie Jego wymagań. Zasługi Chrystusa otwierają nam dostęp do tronu nie kończącej
się łaski: „On, który nawet własnego syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał,
jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?” Rzymian 8,32. Ojciec dał Synowi
swego, Ducha bez miary; my również możemy mieć udział w tym obfitym darze. Jezus
323