Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Z braku odpowiednich dowodów biblijnych, które poparłyby ich twierdzenia, wielu
powtarzało: „Dlaczego nasi wielcy ludzie nie rozumiej ą zagadnienia soboty? Tylko
niewielu wierzy tak jak wy. To niemożliwe, żebyście wy mieli słuszność, a uczeni całego
świata mylili się”. Zapominali, że te same argumenty wysuwano przeciwko Chrystusowi i
jego uczniom. {WB 242.2}
Aby obalić takie rozumowanie, wystarczyło przytoczyć nauki Pisma Świętego i
wyjaśnić, jak Pan postępował ze swoim ludem na przestrzeni wszystkich wieków. Bóg
działa przez tych, którzy słuchają Jego głosu i są Mu posłuszni, którzy, gdy zajdzie
potrzeba, przedstawią ludziom nie schlebiające im prawdy, którzy nie boją się karcić
powszechnych grzechów. Powodem, dla którego Pan rzadko posługuje się w ruchach
odnowy ludźmi uczonymi i piastującymi wysokie stanowiska jest to, iż ufają oni zbytnio
swym naukom, teoriom i przekonaniom, by przyjąć wskazówki pochodzące od Boga. Tylko
ci, którzy są w stałej łączności ze Źródłem Mądrości, mogą zrozumieć i wykładać nauki
Pisma Świętego. Do zwiastowania prawdy często bywają powołani ludzie posiadający
niewielką wiedzę, ale nie dlatego, że są niewykształceni, lecz dlatego, że nie są zarozumiali
i dają się prowadzić przez Pana. Uczą się w szkole Chrystusa, a pokora i posłuszeństwo
czynią ich wielkimi. Powierzając im znajomość swojej prawdy, Bóg obdarza ich
przywilejem, wobec którego zaszczyty ziemskie i ludzka wielkość są niczym. {WB 242.3}
Większość adwentystów nie przyjęła prawdy o świątyni i prawie Bożym, a wielu
przestało wierzyć w ruch adwentowy, przyjąwszy błędną interpretację proroctw, które
odnosiły się do tych wydarzeń. Niektórzy popełniali błąd uporczywie starając się
wyznaczyć datę przyjścia Chrystusa. Fakty, które wyjaśniły problem świątyni
uzmysłowiłyby im, że żaden okres proroczy nie sięga do czasu powrotu Zbawiciela i nie
podaje dokładnej daty tego wydarzenia. Ponieważ jednak odrzucili dane im światło, wciąż
na nowo próbowali ustalić czas przyjścia Pana, ciągle też doznawali rozczarowania. {WB
242.4}
Gdy wierzący w Tesalonikach przyjęli błędne poglądy dotyczące powrotu Chrystusa,
apostoł Paweł doradził im, by swe nadzieje i oczekiwania opierali na Słowie Bożym.
Odesłał ich do proroctw, które mówiły o wydarzeniach mających nastąpić przed powtórnym
przyjściem Chrystusa i wykazał, że nie mają żadnych podstaw, by oczekiwać Zbawiciela w
ich czasach. „Niechaj was nikt w żaden sposób nie zwodzi” (2 Tesaloniczan 2,3) —
brzmiały jego ostrzegawcze słowa. Jeżeli ulegną błędnym nadziejom, nie popartym
dowodami z Pisma Świętego, obiorą złą drogę. Rozczarowanie wystawi ich na szyderstwa
ze strony niewierzących, sami narażą się na zniechęcenie i wpadną w zwątpienie co do
prawd istotnych dla zbawienia. Ostrzeżenie apostoła skierowane do Tesaloniczan zawiera
ważną naukę dla żyjących w czasach ostatecznych. Wielu adwentystom wydaje się, że nie
będą pilnie i gorliwie przygotowywać się na przyjście Pana, jeżeli nie oprą swej wiary na
znajomości ściśle określonego czasu powrotu Jezusa. Jeśli jednak ich nadzieje będą stale
309