Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Chrześcijanie żyjący we wcześniejszych wiekach święcili niedzielę w przekonaniu, że
przestrzegają biblijnego sabatu. Dzisiaj w każdym Kościele, nie wyłączając Kościoła
rzymskokatolickiego, jest także wielu szczerych naśladowców Chrystusa, którzy wierzą, iż
niedziela jest ustanowionym przez Boga dniem odpoczynku. Bóg ma wzgląd na ich
rzetelność i szczere intencje, lecz gdy święcenie niedzieli będzie wymuszone prawem, a
ludzie zostaną uświadomieni co do obowiązku święcenia prawdziwego dnia odpoczynku,
wtedy wszyscy, którzy przestąpią to przykazanie Boże, aby przestrzegać przepisów
wydanych przez Rzym, oddadzą tym samym cześć papiestwu, miłując je bardziej niż Boga.
Oddadzą hołd Rzymowi i mocy egzekwującej zarządzenia Rzymu. Pokłonią się zwierzęciu i
jego posągowi. Gdy ludzie odrzucą sobotę, którą Bóg ustanowił jako znak swego autorytetu
i zamiast niej oddadzą cześć temu, co Rzym wybrał jako symbol swojego zwierzchnictwa,
wtedy przyjmą znak posłuszeństwa wobec niego — „znamię” zwierzęcia. Gdy nadejdzie
czas, kiedy trzeba będzie dokonać wyboru między przykazaniami Bożymi a ludzkimi,
wtedy ci, którzy będą przestępować prawo Boże, przyjmą „znamię zwierzęcia”. {WB
239.1}
Najstraszniejsza groźba, jaką kiedykolwiek skierowano do człowieka zawarta jest w
poselstwie trzeciego anioła. Musi to być straszliwy grzech, który sprowadza gniew Boży
bez najmniejszego miłosierdzia. Ludzie nie będą pozostawieni w nieświadomości tej ważnej
sprawy. Ostrzeżenie przed tym grzechem zostanie ogłoszone światu, nim dotkną go wyroki
Boże, aby wszyscy ludzie mogli zrozumieć, dlaczego mają być ukarani, i by w porę zdążyli
temu zapobiec. Proroctwo mówi, że pierwszy anioł głosi swą wieść „wszystkim narodom i
plemionom, i językom, i ludom”. Ostrzeżenie trzeciego anioła, które jest częścią tego
samego potrójnego poselstwa, będzie miało taki sam zasięg. Proroctwo stwierdza, że będzie
zwiastowane „donośnym głosem” i zwróci uwagę całego świata. {WB 239.2}
Gdy nastąpią omawiane w tym rozdziale wydarzenia, całe chrześcijaństwo podzieli się
na dwie grupy — na tych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i „wiary Jezusowej” oraz
tych, którzy oddadzą „pokłon zwierzęciu i jego posągowi” i przyjmą jego znamię. Choć
państwo i Kościół połączą swe wysiłki, by zmusić „małych i wielkich, bogatych i ubogich,
wolnych i niewolników” do przyjęcia „znamienia zwierzęcia” (Objawienie 13,16), to jednak
lud Boży nie przyjmie tego znaku. Apostoł Jan widział tych, „którzy odnieśli zwycięstwo
nad zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego, ci stali nad morzem szklistym,
trzymając harfy Boże. I śpiewali pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń
Baranka”. Objawienie 15,2-3. {WB 239.3}
305