09.04.2023 Views

Kościoł i Państwo Wojujące

Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci, droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć. Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa, doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo. Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego. Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.

Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci,
droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć.
Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa,
doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba
pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego
wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron
według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych
czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo.
Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak
rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego.
Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w
niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Kościól i <strong>Państwo</strong> <strong>Wojujące</strong><br />

Inny teolog oświadcza: „Do czasu śmierci Chrystusa nie uczyniono żadnych zmian tego<br />

dnia” i „jak daleko sięgają zapisy historyczne, nie ma żadnych dowodów, że apostołowie<br />

dali jakieś wyraźne polecenie zniesienia soboty, siódmego dnia tygodnia, a w jej miejsce<br />

święcenia pierwszego dnia”. — A. E. Waffle, The Lord»s Day 186-188. {WB 238.2}<br />

Teolodzy rzymskokatoliccy przyznają, że zmiany soboty na niedzielę dokonał ich<br />

Kościół i oświadczają, że protestanci święcąc niedzielę uznają jego autorytet. W Katolickim<br />

katechizmie w odpowiedzi na pytanie, który dzień należy święcić zgodnie z czwartym<br />

przykazaniem, znajdujemy taką odpowiedź: „W starym przymierzu dniem świętym była<br />

sobota, ale Kościół, pouczony przez Jezusa Chrystusa i kierowany przez Ducha Świętego,<br />

na miejsce soboty ustanowił niedzielę, dlatego dziś święcimy pierwszy, a nie siódmy dzień<br />

tygodnia. To oznacza, że niedziela jest teraz dniem Pańskim”. {WB 238.3}<br />

Znakiem władzy <strong>Kościoł</strong>a katolickiego jest według teologów papieskich „sam fakt<br />

dokonania zmiany soboty na niedzielę, co zaaprobowali także protestanci (...) ponieważ<br />

zachowując niedzielę, uznają prawo <strong>Kościoł</strong>a do ustanawiania świąt i traktowania<br />

nieprzestrzegania ich jako grzech”. — H. Tuberville, An Abridgment of the Christian<br />

Doctrine 58. Czym więc jest zmiana święcenia soboty, jak nie znakiem autorytetu <strong>Kościoł</strong>a<br />

rzymskiego — „znamieniem zwierzęcia”?! {WB 238.4}<br />

Kościół rzymski nie zaniechał swych roszczeń do panowania, a świat i <strong>Kościoł</strong>y<br />

protestanckie, przyjąwszy ustanowiony przezeń dzień odpoczynku, a odrzuciwszy biblijną<br />

sobotę, tym samym zaakceptowały te roszczenia. Protestanci mogą powoływać się na<br />

autorytet ojców <strong>Kościoł</strong>a lub tradycję, lecz czyniąc to, zapierają się zasady, która kiedyś<br />

oddzieliła ich od Rzymu — tej, że „Biblia i tylko Biblia jest religią protestantyzmu”.<br />

Teolodzy katoliccy widzą, że w ten sposób protestanci oszukują samych siebie, umyślnie<br />

zamykając oczy na wyraźne fakty. Jeżeli dążenie do wydania nakazu powszechnego<br />

święcenia niedzieli spotka się z przychylnością, zwolennicy papiestwa mogą być pewni, że<br />

z biegiem czasu cały świat protestancki znajdzie się pod sztandarem Rzymu. {WB 238.5}<br />

Katolicy twierdzą, że „święcenie przez protestantów niedzieli jest hołdem, jaki wbrew<br />

sobie oddają władzy <strong>Kościoł</strong>a rzymskiego”. — Prałat Segur, Plain Talk about the<br />

Protestantism of Today 213. Nakaz święcenia niedzieli, który zostanie wydany przez<br />

<strong>Kościoł</strong>y protestanckie, będzie równał się nakazowi oddania pokłonu papiestwu —<br />

zwierzęciu. Kto zrozumie wymagania czwartego przykazania, a mimo to będzie<br />

zachowywał fałszywy dzień odpoczynku zamiast prawdziwego, odda tym samym hołd<br />

mocy, która go ustanowiła. Przez zwrócenie się do władzy państwowej, aby przy jej<br />

pomocy zmusić ludzi do wypełniania określonych obowiązków religijnych, <strong>Kościoł</strong>y<br />

uczynią posąg zwierzęciu. Wobec tego, nakaz święcenia niedzieli wydany w Stanach<br />

Zjednoczonych równoznaczny będzie z oddaniem pokłonu zwierzęciu i jego<br />

posągowi. {WB 238.6}<br />

304

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!