Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
uznać za Zbawiciela świata, nie mogli uzyskać od Niego przebaczenia. Gdy Jezus po
wniebowstąpieniu wszedł dzięki przelaniu swej krwi do niebiańskiej świątyni, aby zesłać
uczniom błogosławieństwa swojego pośrednictwa, Żydzi nadal trwali w całkowitej
ciemności i wciąż jeszcze składali swe bezużyteczne już teraz ofiary. Służba symboliczna w
ziemskiej świątyni, służba „obrazów” i „cieni” skończyła się. Drzwi, które przedtem
prowadziły do Boga zostały zamknięte. Żydzi nie chcieli szukać Pana na drodze, na której
jedynie mógł być znaleziony, mianowicie przez służbę w niebiańskiej świątyni i dlatego też
nie znaleźli łączności z Bogiem. Dla nich drzwi zostały zamknięte. Ponieważ nie rozpoznali
w Chrystusie prawdziwej ofiary i jedynego pośrednika przed Bogiem, nie mogli otrzymać
błogosławieństw płynących z Jego pośrednictwa. {WB 228.6}
Niewiara Żydów ilustruje beztroskę i niewiarę rzekomych chrześcijan, którzy celowo nie
chcą nic wiedzieć o orędownictwie naszego, pełnego miłosierdzia Najwyższego Kapłana.
Gdy w służbie starotestamentowej najwyższy kapłan wchodził do miejsca najświętszego,
cały lud musiał zgromadzić się wokół świątyni i uniżyć się przed Panem, aby uzyskać
przebaczenie grzechów i nie zostać usuniętym ze zgromadzenia. O ileż ważniejsze jest to,
byśmy w tym rzeczywistym „Dniu” Pojednania zrozumieli sens dzieła naszego
Najwyższego Kapłana i spoczywające na nas obowiązki. {WB 229.1}
Świat nie może bezkarnie odrzucać ostrzeżeń, jakie Bóg w swojej łasce mu zsyła. Za dni
Noego ludzie otrzymali ostrzeżenie z nieba i ich życie zależało od tego, jak potraktują to
poselstwo. Ponieważ jednak nie przyjęli ostrzeżenia, Bóg przestał udzielać grzesznej
ludzkości swego Ducha i zginęła ona w wodach potopu. Za czasów Abrahama Bóg nie mógł
już dłużej tolerować zdeprawowanych mieszkańców Sodomy i wszystkich, oprócz rodziny
Lota, pochłonął ogień. Podobnie było za dni Chrystusa, Zbawiciel oświadczył niewiernemu
pokoleniu Żydów: „Oto dom wasz pusty zostanie”. Mateusza 23,38. Przewidując identyczną
sytuację w dniach ostatecznych, ta sama Nieskończona Moc powiedziała o tych, którzy nie
przyjęli miłości prawdy, mogącej ich zbawić: „Dlatego zsyła Bóg na nich ostry obłęd, tak iż
wierzą kłamstwu, aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli
upodobanie w nieprawości”. 2 Tesaloniczan 2,10-12. Ponieważ odrzucają nauki Biblii, Bóg
odbiera im swego Ducha i pozostawia zwiedzeniom, w których tak bardzo się lubują. {WB
229.2}
Chrystus nadal wstawia się za ludźmi i każdemu szukającemu światła, zostanie ono na
pewno udzielone. Choć adwentyści początkowo nie rozumieli tego, to jednak później
wszystko stało się dla nich jasne, gdy znaleźli w Piśmie Świętym te teksty, które określały
ich stanowisko. {WB 229.3}
Gdy minął wyznaczony na rok 1844 czas, dla wszystkich wyznawców drugiego adwentu
nastąpił okres wielkiej próby. Jedyną podporą, jeśli chodzi o słuszność ich poglądów, było
światło, które skierowało ich uwagę na świątynię w niebie. Niektórzy porzucili swą
292