Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Oczyszczenie, zarówno w symbolicznej, jak i w rzeczywistej służbie musi być dokonane
przez krew — w świątyni ziemskiej przez krew zwierząt, a w niebiańskiej przez
krew Chrystusa. Apostoł Paweł wymienia przyczynę, dla której oczyszczenie musi być
dokonane za pomocą krwi. „Bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia”. Odpuszczenie, czyli
usunięcie grzechu, jest właśnie dziełem, którego należało dokonać. Ale w jaki sposób
grzech może być związany z świątynią ziemską bądź tą, która znajduje się w niebie? Tego
możemy się dowiedzieć z symbolicznej służby Starego Testamentu, bowiem kapłani, którzy
sprawowali swe czynności na ziemi, służyli w świątyni, która jest tylko „obrazem i cieniem
niebieskiej”. Hebrajczyków 8,5. {WB 221.6}
Służba w świątyni ziemskiej była dwojakiego rodzaju: kapłani codziennie pełnili ją w
miejscu świętym, zaś raz w roku najwyższy kapłan wchodził do miejsca najświętszego,
gdzie wykonywał specjalne czynności pojednania i oczyszczenia świątyni. Dzień w dzień
pokutujący grzesznicy przyprowadzali swe ofiary do wrót przybytku i kładąc rękę na głowie
zwierzęcia wyznawali swe grzechy, przenosząc je w ten sposób symbolicznie z siebie na
niewinną ofiarę. Potem zwierzę zabijano. „Bez rozlania krwi — mówi apostoł Paweł — nie
ma odpuszczenia [grzechów]”. „Życie ciała jest we krwi”. 3 Mojżeszowa 17,11.
Przestąpione prawo Boże żąda życia przestępcy. Krew przedstawiająca życie skazanego na
śmierć grzesznika, którego winę zrzucono na zwierzę ofiarne, była wnoszona przez kapłana
do miejsca świętego, gdzie ten kropił nią przed zasłoną, za którą znajdowała się arka
zawierająca prawo przekroczone przez grzesznika. Za pomocą tych czynności — przez
krew — grzech symbolicznie przenoszono do świątyni. W niektórych wypadkach krew nie
była wnoszona do miejsca świętego, ale wtedy kapłan spożywał mięso ofiary. Mojżesz,
pouczając synów Aarona, powiedział: „Pan dał ją [ofiarę] wam, abyście zgładzili winę
zboru”. 3 Mojżeszowa 10,17. Obie ceremonie symbolizowały przeniesienie grzechu z
pokutującego człowieka na świątynię. {WB 222.1}
Służba ta pełniona była każdego dnia przez cały rok. W ten sposób grzechy Izraela
przenoszone były na świątynię i potrzebny był specjalny akt, aby je stamtąd usunąć. Bóg
rozkazał, by za każde z dwóch pomieszczeń świątyni dokonano ceremonii przebłagania.
„Tak dokona przebłagania za świątynię z powodu nieczystości synów izraelskich i ich
przestępstw spowodowanych ich grzechami. Tak samo też uczyni z Namiotem
Zgromadzenia, który jest u nich wśród ich nieczystości”. 3 Mojżeszowa 16,16. Musiało być
też dokonane przebłaganie za ołtarz, aby oczyścić „go od nieczystości synów izraelskich
oraz poświęcić go”. 3 Mojżeszowa 16,19. {WB 222.2}
Raz w roku, w wielkim Dniu Pojednania, najwyższy kapłan wchodził do miejsca
najświętszego, aby oczyścić świątynię. Ceremonia ta kończyła roczną służbę. W Dniu
Pojednania przed drzwi przybytku przyprowadzano dwa kozły, na które rzucano losy,
„jeden los dla Pana, a drugi dla Azazela”. 3 Mojżeszowa 16,8. Kozioł, na którego padł los
dla Pana, był zabijany jako ofiara za grzechy całego narodu. Kapłan wnosił jego krew za
283