Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Świątynia wzniesiona przez Mojżesza była zbudowana według pewnego wzoru.
„Dokładnie według wzoru przybytku i wzoru wszystkich jego sprzętów, które ci pokażę, tak
wykonacie”. 2 Mojżeszowa 25,9. I jeszcze raz Mojżesz otrzymał polecenie: „Bacz, abyś
uczynił to według wzoru, który ci ukazano na górze”. 2 Mojżeszowa 25,40. Apostoł Paweł
mówi, że pierwszy przybytek „był wzorem na teraźniejszy czas, w którym dary i ofiary
bywają ofiarowane” (Hebrajczyków 9,9), że przedmioty znajdujące się w nim były
„odbiciem rzeczy niebieskich” (Hebrajczyków 9,23), że kapłani, którzy składali tam ofiary
według przepisów prawa, służyli „w świątyni, która jest tylko obrazem i cieniem
niebieskiej” (Hebrajczyków 8,5), i że Chrystus „nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami,
która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed
obliczem Boga”. Hebrajczyków 9,24. {WB 219.5}
Świątynia w niebie, gdzie Chrystus sprawuje służbę wstawienniczą za nas, jest
prototypem, według którego Mojżesz zbudował jej kopię — świątynię na ziemi. Bóg
natchnął swoim Duchem budowniczych ziemskiego przybytku. Biegłość w sztuce
budowlanej wykazana podczas wznoszenia świątyni była objawieniem Bożej mądrości.
Ściany przybytku, powleczone złotem, we wszystkich kierunkach odbijały światło siedmiu
lamp złotego świecznika. Stół na chleby pokładne i ołtarz kadzenia błyszczały jak
polerowane złoto. Szkarłatne, błękitne i purpurowe zasłony z wyhaftowanymi na nich
postaciami dodawały wnętrzu piękna. {WB 219.6}
Za drugą zasłoną znajdowała się święta szekina — widzialny objaw chwały Bożej, przed
którą nikt oprócz najwyższego kapłana nie mógł stanąć i pozostać przy życiu. {WB 220.1}
Niezrównany blask ziemskiej świątyni miał uzmysłowić Żydom wspaniałość świątyni
niebiańskiej, gdzie Chrystus, nasz Orędownik, służy dla nas przed tronem Bożym.
Mieszkanie Króla królów, gdzie „tysiąc tysięcy służy mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć
tysięcy stoi przed nim” (Daniela 7,10), owa świątynia pełna chwały wiecznego tronu —
gdzie serafini, jego jaśniejący strażnicy, zakrywają swe twarze wielbiąc Boga — mogła
znaleźć w najwspanialszej budowli, jaką wzniosły ręce ludzkie, tylko słabe odbicie swej
wielkości i wspaniałości. A jednak przez istnienie ziemskiej świątyni i służbę w niej
sprawowaną uczono ważnych prawd dotyczących świątyni w niebie i wielkiego dzieła, jakie
dokonuje się tam dla zbawienia człowieka. {WB 220.2}
Oba pomieszczenia świątyni niebiańskiej posiadają swoją kopię w świątyni ziemskiej w
postaci miejsca świętego i najświętszego. Gdy apostołowi Janowi pozwolono w wizji ujrzeć
świątynię w niebie, zobaczył w niej „przed tronem (...) siedem ognistych
pochodni”. Objawienie 4,5. Ujrzał też anioła, który „stanął przy ołtarzu, mając złotą
kadzielnicę, i dano mu wiele kadzidła, aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich
świętych na złotym ołtarzu, przed tronem”. Objawienie 8,3. Prorokowi pozwolono obejrzeć
pierwsze pomieszczenie świątyni niebiańskiej, w którym ujrzał siedem lamp ognistych i
280