Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Rozdział 22 — Spełnione Proroctwa
Gdy czas, w którym spodziewano się powrotu Chrystusa, minął, a było to wiosną 1844
roku, tych, którzy oczekiwali Jego pojawienia się, ogarnęło chwilowe zwątpienie i
niepewność. Kiedy świat ogłosił ich za pokonanych i dowodził, że sami siebie zwodzili,
wierzący wciąż znajdowali pociechę w Słowie Bożym. Wielu dalej studiowało Pismo
Święte, by na nowo zbadać podstawy swej wiary i jeszcze raz zgłębiało proroctwa, aby
lepiej je zrozumieć. Świadectwo Biblii potwierdzało ich stanowisko w sposób jasny i
zdecydowany. Wszystkie znaki, co do których nie mogli się pomylić, wskazywały na bliskie
przyjście Chrystusa. Wyjątkowe błogosławieństwa Pana, widoczne w fakcie nawracania się
grzeszników i odnowienia życia duchowego chrześcijan, były dowodem, że ogłoszone
poselstwo rzeczywiście pochodziło z nieba. I choć wierzący nie potrafili wyjaśnić powodu
swego rozczarowania, to jednak byli przekonani, że w przeżytych doświadczeniach
prowadziła ich ręka Boża. {WB 207.1}
Proroctwa, wskazujące na czas powtórnego przyjścia Chrystusa, połączone były ze
wskazówkami i radami, które szczególnie dotyczyły stanu niepewności, w jakim się znaleźli
i zachęcały ich do cierpliwego oczekiwania w wierze na czas, kiedy to, czego teraz nie
rozumieli, zostanie im wyjaśnione. {WB 207.2}
Jednym z tych proroctw była przepowiednia Habakuka: „Muszę stanąć na mym
posterunku, udać się na basztę, muszę wypatrywać i baczyć, co mi powie, co odpowie na
moją skargę. I odpowiedział mi Pan mówiąc: Zapisz to, co widziałeś, i wyryj to na
tablicach, aby to można szybko przeczytać. Gdyż widzenie dotyczy oznaczonego czasu i
wypełni się niezawodnie. Jeżeli się odwleka, wyczekuj go, gdyż na pewno się spełni, nie
opóźni się. Oto człowiek niesprawiedliwy nie zazna spokoju duszy, ale sprawiedliwy z
wiary żyć będzie”. Habakuka 2,1-4. {WB 207.3}
Już na początku roku 1842 wskazówka dana w proroctwie: „Zapisz to, co widziałeś, i
wyryj to na tablicach, aby to można szybko przeczytać” skłoniła Charlesa Fitcha do
przygotowania wykresu ilustrującego widzenia proroka Daniela i apostoła Jana (z ostatniej
księgi Nowego Testamentu). Opublikowanie tego wykresu uważano za wypełnienie
polecenia danego przez Habakuka. Nikt jednak nie zwrócił wtedy uwagi na to, że owa
przepowiednia wspomina także o pozornej zwłoce w spełnieniu się widzenia — o czasie
wyczekiwania. Po rozczarowaniu, jakiego doznali wierni w Ameryce, tekst: „Widzenie
dotyczy oznaczonego czasu i wypełni się niezawodnie. Jeżeli się odwleka, wyczekuj go,
gdyż na pewno się spełni, a nie opóźni się (...). (...) sprawiedliwy z wiary żyć będzie”,
okazał się dla nich bardzo ważny. {WB 207.4}
Część proroctwa Ezechiela była również źródłem mocy i pocieszenia dla wierzących: „I
doszło mnie słowo Pana tej treści. Synu człowieczy! Cóż to macie za przypowieść o ziemi
262