Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
sposób zanika pierwotna prostota”. Fala zeświecczenia ogarniająca Kościół wnosi do niego
„swoje zwyczaje, praktyki i bałwochwalstwo”. {WB 203.5}
Jakże często rzekomi chrześcijanie zabiegają dzisiaj o przyjaźń świata, która jest
„wrogością wobec Boga”! Jak daleko odeszły chrześcijańskie Kościoły od biblijnego
wzorca pokory, samozaparcia, prostoty i pobożności! Jan Wesley, mówiąc o właściwym
używaniu pieniędzy, powiedział: „Nie marnotrawcie ani grosza z tak cennego daru dla
zaspokojenia pożądliwości oczu, przez nabywanie kosztownych strojów lub zbędnych
ozdób. Nie marnujcie ani grosza na wymyślne przystrajanie domów, kosztowne lub
zbyteczne meble, drogie obrazy, malowidła, złocenia (...). Nie wydawajcie pieniędzy na
zbytkowne życie, aby zdobyć podziw i poklask u ludzi (...). Dopóki będzie ci się dobrze
powodziło, dobrze będą o tobie mówić. Dopóki będziesz się odziewał w purpurę i
kosztowne płótna, i każdego dnia wystawnie jadał, bez wątpienia wielu będzie chwaliło
twoją wytworność i gust, twoją szczodrość i gościnność. Ale nie kupuj ich poklasku tak
drogo, szukaj raczej chwały, która przychodzi od Boga”. — Wesley, Works, kazanie 50,
The Use of Money. Niestety w wielu Kościołach lekceważy się dzisiaj tę naukę. {WB
203.6}
Przynależność do jakiegokolwiek wyznania religijnego stała się obecnie bardzo
popularna. Członkowie władz, politycy, sędziowie, lekarze, kupcy i wielu innych,
przyłączają się do Kościołów, aby zdobyć poważanie i zaufanie społeczeństwa, a także, by
zrealizować swe własne doczesne cele. W ten sposób chcą swe nieuczciwe postępowanie
ukryć pod płaszczykiem wyznawanej wiary. Rozmaite religijne ugrupowania, wzmocnione
bogactwem i wpływami tych ochrzczonych światowców, zabiegają o jeszcze większą
popularność i protekcję. Przy głównych ulicach buduje się wspaniałe kościoły z
nowoczesnym wystrojem wnętrz. Wierni ubierają się w kosztowne i modne stroje.
Utalentowanym mówcom płaci się wysokie sumy, aby przyciągali lud. Ich mowy nie mogą
poruszać i potępiać powszechnych grzechów, muszą natomiast brzmieć przyjemnie dla
ucha. W ten sposób rzesze cieszących się uznaniem grzeszników są wpisywane na listę
członków Kościoła, a popularne grzechy ukrywa się pod pozorem pobożności. {WB 204.1}
Pewna świecka gazeta tak komentuje obecny stosunek chrześcijan do spraw doczesnych:
„Kościół nieświadomie poddał się duchowi czasu i dostosował formę nabożeństw do
nowoczesnych wymagań”. „Posługuje się naprawdę wszystkim, co pomaga uczynić religię
bardziej atrakcyjną”. Pewien autor pisze o metodyzmie w nowojorskim Independent: „Linia
graniczna między tym, co pobożne, a tym, co niereligijne, zanika, stając się jakby
półcieniem, po obu jej stronach ludzie gorliwie starają się zatrzeć wszelkie różnice między
swoim postępowaniem a przyjemnościami”. „Popularność religii przyczyniła się do wzrostu
liczby tych, którzy dążą do zapewnienia sobie korzyści z niej płynących bez rzetelnego
wypełnienia swoich obowiązków.” {WB 204.2}
258