Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Apostoł Paweł tak mówi o grupie ludzi, dla których pojawienie się Pana będzie
nieoczekiwane: „Dzień Pański przyjdzie jak złodziej w nocy. Gdy mówić będą: Pokój i
bezpieczeństwo, wtedy przyjdzie na nich nagła zagłada (...) i nie umkną”. 1 Tesaloniczan
5,2-3. Dla tych, którzy ostrzeżenie Pańskie przyjęli, dodaje: „Wy zaś, bracia, nie jesteście w
ciemności, aby was dzień ten jak złodziej zaskoczył! Wy wszyscy bowiem synami
światłości jesteście i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności”. 1 Tesaloniczan
5,4-5. {WB 195.4}
Dowiedziono w ten sposób, że Pismo Święte nie upoważnia ludzi do niewiedzy
dotyczącej bliskości powtórnego przyjścia Chrystusa. Ale ci, którzy szukali jedynie
usprawiedliwienia, by odrzucić prawdę, pozostawali głusi na to wyjaśnienie, a słowa: „A o
tym dniu i godzinie nikt nie wie”, były uparcie powtarzane przez zuchwałych szyderców, a
nawet rzekomych wyznawców Chrystusa. Gdy ludzie pod wpływem przebudzenia
adwentowego zaczęli pytać o drogę wiodącą do zbawienia, między prawdą a nimi stanęli
fałszywi nauczyciele religii, którzy próbowali rozproszyć ich obawy błędnym
interpretowaniem słów Pisma Świętego. Fałszywi duszpasterze połączyli się w celu
zwiedzenia ludzi i wołali: „Pokój, pokój!” tam, gdzie Bóg o pokoju nie mówił. Podobnie jak
faryzeusze za czasów Chrystusa, nie chcieli wejść do królestwa niebios i powstrzymywali
tych, którzy tam wejść pragnęli. Od nich zażąda Pan krwi tych ludzi. {WB 196.1}
Pierwszymi, którzy przyjmowali prawdę, byli na ogół najpokorniejsi i najbardziej oddani
członkowie Kościołów. Ci, którzy sami studiowali Biblię, natychmiast dostrzegali
sprzeczny z Pismem Świętym charakter powszechnych poglądów na sprawę proroctwa.
Tam, gdziekolwiek ludzie nie byli pod wpływem duchowieństwa i sami badali Słowo Boże,
wystarczyło tylko porównać naukę adwentystów z Pismem Świętym, aby uznać jej boski
autorytet. {WB 196.2}
Wiele osób było prześladowanych przez niedowierzających współbraci. Aby nie utracić
swej pozycji w Kościele, niektórzy milczeli i nie ujawniali rozbudzonej nadziei, lecz inni
czuli, że wierność Bogu zabrania im ukrywać w ten sposób prawdy, jakie im On powierzył.
Wielu zostało wykluczonych z Kościoła tylko z powodu wiary w powtórne przyjście
Chrystusa. Dla tych, którzy przechodzili przez tę próbę swej wiary, bardzo cenne były słowa
proroka: „Powiedzieli wasi bracia, którzy was nienawidzą, którzy wypędzają was z powodu
mego imienia, mówiąc: Niech Pan objawi swoją chwałę, abyśmy mogli oglądać waszą
radość. Lecz oni będą zawstydzeni”. Izajasza 66,5. {WB 196.3}
Aniołowie Boży z ogromnym zainteresowaniem śledzili skutki głoszenia poselstwa. Gdy
wszystkie Kościoły odrzuciły ostrzeżenie, odwrócili się ze smutkiem. Wielu było takich,
których wiara w powtórne przyjście Jezusa nie została jeszcze wypróbowana. Wielu było
zwiedzionych przez mężów, żony, rodziców, dzieci, i przekonano ich, że nawet słuchanie
takich herezji, jakich nauczają adwentyści, jest grzechem. Aniołom polecono czujnie strzec
249