Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
doświadczenia i zaufanie do Słowa Bożego, czy raczej z modlitwą i w pokorze będą starali
się odnaleźć błąd i dokładniej zrozumieć znaczenie proroctwa? Jak wielu przyjęło poselstwo
drugiego adwentu z powodu strachu, chwilowego impulsu czy podniecenia? Jak wielu było
nie dowierzających i połowicznie oddanych Chrystusowi? Tysiące twierdziły, że miłują
Zbawiciela i czekają na Jego przyjście. Czy nie porzucą swej wiary, gdy przyjdzie im znosić
szyderstwa i wrogość, zwłokę i rozczarowanie? Czy nie odrzucą prawd popartych
dowodami z Biblii tylko dlatego, że nie od razu zrozumieli Boże zamiary? {WB 186.2}
Próba ta miała wykazać odporność i silę tych, którzy z ufną wiarą postępowali według
tego, co przyjęli za naukę Słowa Bożego i Ducha Świętego. Miała, jak żadne inne
doświadczenie, wykazać im niebezpieczeństwo przyjmowania ludzkich teorii i interpretacji,
zamiast korzystania z wyjaśnień samej Biblii. Rozczarowanie i smutek, wynikłe z
popełnionych przez wierzących błędów, miały służyć koniecznym uzupełnieniom ich wiary.
Miały doprowadzić ich do gruntowniejszego badania proroczego Słowa oraz nauczyć, że
dokładniej należy badać zasady wiary i porzucać wszystko to, co — choćby było
najpowszechniej przyjęte przez świat chrześcijański — nie jest oparte na Biblii. {WB
186.3}
Wierzącym tym, jak kiedyś pierwszym uczniom, wszystko, co w godzinie
doświadczenia było niezrozumiałe, zostało później wyjaśnione. Gdyby dokładnie zrozumieli
zamiary Boga, przekonaliby się, że pomimo prób, będących rezultatem ich błędów,
zamierzenia Bożej miłości wobec nich powoli się realizowały. Doświadczyliby, że Pan
„litościw jest i pełen miłosierdzia”, że Jego drogi to „dobroć i prawda dla tych, którzy
strzegą przykazań Bożych i trwają przy świadectwie o Jezusie”. Objawienie 12,17. {WB
186.4}
237