Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
W starotestamentowym systemie ofiarniczym, który był cieniem ofiary i kapłaństwa
Chrystusa, oczyszczenie świątyni stanowiło ostatni akt służby najwyższego kapłana, jaką
sprawował w ciągu roku. Było to ostatecznie pojednanie i usunięcie grzechu spośród
Izraelitów. Symbolizowało końcową działalność naszego Najwyższego Kapłana w niebie,
gdzie wymazuje On grzechy ludu Bożego, zapisane w niebiańskich księgach. Służba ta
wymaga przeprowadzenia postępowania sądowego, które będzie poprzedzało powrót
Chrystusa na obłokach nieba z mocą i chwałą, bowiem gdy On przyjdzie, każdy przypadek
będzie już rozstrzygnięty. Jezus powiedział: „Zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu
według jego uczynku”. Objawienie 22,12. Sąd poprzedzający bezpośrednio powtórne
przyjście Chrystusa przedstawiony jest w poselstwie pierwszego anioła w Apokalipsie Jana:
„Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego”. Objawienie
14,7. {WB 185.4}
Ci, którzy przekazywali to ostrzeżenie, zwiastowali właściwe poselstwo we właściwym
czasie. Lecz tak jak pierwsi uczniowie, głoszący na podstawie proroctwa z
dziewiątegorozdziału Księgi Daniela poselstwo: „Wypełnił się czas i przybliżyło się
Królestwo Boże”, nie rozumieli, że to samo proroctwo przepowiedziało śmierć Mesjasza,
tak Miller i jego współpracownicy, głosząc poselstwo oparte o teksty z Księgi Daniela
8,14 i Apokalipsy Jana 14,7 nie dostrzegli, że czternasty Rozdział Apokalipsy zawierał
także inne poselstwa, które miały być ogłoszone przed drugim adwentem. Tak jak
uczniowie Jezusa pomylili się co do istoty królestwa, jakie miało być ustanowione po
upływie siedemdziesięciu tygodni, tak adwentyści pomylili się co do wydarzenia, które
miało nastąpić przy końcu 2300 dni. W obu tych przypadkach powodem niezrozumienia
prawdy było zaślepiające umysł przyjęcie lub raczej przywiązanie do powszechnych
błędów. I tamci i ci spełnili wolę Bożą głosząc wieść, którą Bóg zamierzał przekazać
światu, ale obie grupy doznały rozczarowania na skutek niewłaściwego zrozumienia
niektórych aspektów głoszonego przez siebie poselstwa. {WB 186.5}
Mimo to zamiary Boże wypełniły się. Zbawienne ostrzeżenie o sądzie zwiastowane było
tak, jak Pan tego pragnął. Wielki dzień zbliżał się i opatrzność Boża chciała doświadczyć
ludzi, aby zostało ujawnione, co naprawdę kryje się w ich sercach. Poselstwo to miało na
celu wypróbowanie i oczyszczenie Kościoła. Wierzący mieli się przekonać, czy ich serca
koncentrują się na sprawach świata, czy też Chrystusa i nieba. Twierdzili, że miłują
Zbawiciela, musieli więc teraz dowieść tej miłości. Czy byli gotowi porzucić swe ziemskie
nadzieje i dążenia i z radością powitać powracającego Pana? Dzięki temu poselstwu mieli
poznać swój prawdziwy stan duchowy. Zostało ono przekazane, aby pobudzić wiernych do
szukania Pana z pokorą i pokutą. {WB 186.1}
Rozczarowanie, jakiego doznali — choć było skutkiem niepełnego zrozumienia
poselstwa głoszonego przez nich — miało wyjść na korzyść Kościoła. Wystawiło na próbę
serca tych, którzy twierdzili, że przyjęli ostrzeżenie. Czy w obliczu zawodu porzucą swe
236