Kościoł i Państwo Wojujące
Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci, droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć. Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa, doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo. Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego. Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.
Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci,
droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć.
Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa,
doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba
pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego
wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron
według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych
czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo.
Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak
rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego.
Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w
niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Kościól i <strong>Państwo</strong> <strong>Wojujące</strong><br />
byli przekonani, że to, co mówił, pochodziło z nieba. Słowo i Duch Boży potwierdziły<br />
boskie zesłanie Syna Bożego. {WB 182.5}<br />
Uczniowie wciąż jeszcze trwali w swej niewygaszonej miłości przy ukochanym Mistrzu,<br />
a mimo to byli pełni niepewności i wątpliwości. W udręce nie pamiętali o słowach<br />
Chrystusa, które mówiły o Jego cierpieniach i śmierci. Gdyby Jezus był prawdziwym<br />
Mesjaszem, czy byliby pogrążeni w takim smutku i rozczarowaniu? To pytanie dręczyło ich<br />
podczas beznadziejnych godzin owej soboty, która dzieliła śmierć Chrystusa od Jego<br />
zmartwychwstania. {WB 182.6}<br />
Chociaż uczniów spowiła ciemna noc smutku, nie byli jednak opuszczeni. Prorok<br />
powiedział: „Chociaż siedzę w ciemności, jednak Pan jest moją światłością (...) wyprowadzi<br />
mię na światło, abym ujrzał jego sprawiedliwość”. Micheasza 7,8-9. „Ciemność nic nie<br />
ukryje przed tobą, a noc jest jasna jak dzień, ciemność jest dla ciebie jak światło”. Psalmów<br />
139,12. Bóg powiedział: „Światło świeci prawym w ciemności”. Psalmów 112,4. „I<br />
poprowadzę ślepych drogą, której nie znają, ścieżkami im nieznanymi ich powiodę,<br />
ciemność przed nimi obrócę w jasność, a miejsca nierówne w równinę. Oto rzeczy, których<br />
dokonam i nie zaniedbam ich”. Izajasza 42,16. {WB 182.7}<br />
Wieść, jaką uczniowie głosili w imieniu Pana, była pod każdym względem prawdziwa, a<br />
wydarzenia, na które wskazywała, właśnie się rozgrywały. „Wypełnił się czas i przybliżyło<br />
się Królestwo Boże” — to było ich poselstwo. Kiedy zakończył się „czas”, to znaczy<br />
sześćdziesiąt dziewięć tygodni z dziewiątego rozdziału Księgi Daniela, które miały sięgać<br />
aż do czasu Mesjasza, „Pomazaniec”, czyli „Chrystus”, został pomazany przez Ducha<br />
Świętego tuż po chrzcie dokonanym przez Jana Chrzciciela w Jordanie. „Królestwo Boże”,<br />
o którym głosili, że się przybliżyło, zostało ustanowione wraz ze śmiercią Chrystusa.<br />
Królestwo to nie było, jak ich dawniej uczono, ziemskim mocarstwem. Nie będzie nim też<br />
przyszłe, nieprzemijające królestwo, które powstanie, kiedy „królestwo, władza i moc nad<br />
wszystkimi królestwami pod całym niebem będą przekazane ludowi Świętych<br />
Najwyższego. Jego królestwo jest królestwem wiecznym, a wszystkie moce jemu będą<br />
służyć i jemu będą poddane”. Daniela 7,27. Używane w Biblii wyrażenie „królestwo Boże”<br />
oznacza królestwo łaski i chwały. O tym pierwszym pisał apostoł Paweł w Liście do<br />
Hebrajczyków. Wskazawszy na Chrystusa, jako pełnego miłosierdzia Orędownika,<br />
współczującego „ze słabościami naszymi”, mówi: „Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu<br />
łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę”. Hebrajczyków 4,16. Tron łaski<br />
symbolizuje królestwo łaski, gdyż istnienie tronu wymaga istnienia królestwa. Chrystus w<br />
wielu swoich przypowieściach używał wyrażenia „królestwo niebieskie”, aby określić<br />
wpływ Bożej łaski na serca ludzi. {WB 183.1}<br />
W ten sam sposób tron chwały symbolizuje królestwo chwały, a o nim Zbawiciel mówi<br />
następująco: „A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim,<br />
232
Change language