Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
nam, w czym leży ten błąd, udowodnijcie na podstawie Pisma Świętego, że się mylimy. Już
dosyć z nas drwiono, ale to nie może przekonać nas, że błądzimy; jedynie Słowo Boże może
zmienić nasze poglądy. Wnioski wyciągaliśmy z modlitwą i głębokim zastanowieniem,
ponieważ dowody znajdowaliśmy w Piśmie Świętym”. — Tamże 250.252. {WB 178.4}
Ostrzeżenia, jakie Bóg posyłał światu przez swych ziemskich współpracowników,
spotykały się w ciągu wszystkich wieków z jednakową niewiarą i wrogością. Kiedy
nieprawość przedpotopowych ludzi zmusiła Boga do zniszczenia ziemi wodami potopu,
najpierw oznajmił On ludziom swój zamiar, aby świat miał możność odwrócenia się od
złych dróg. Przez sto dwadzieścia lat mieszkańcy ziemi słyszeli napominania do pokuty i
ostrzeżenie, że w przeciwnym wypadku Bóg objawi swój gniew niszcząc ich. Niestety,
poselstwo niebios było dla nich tylko bajką, której w ogóle nie wierzyli. Rozzuchwaleni w
swej niezbożności, szydzili z posła Bożego, wzgardzili jego prośbami i oskarżali go nawet o
zarozumiałość. „Jak śmie jeden marny człowiek występować przeciwko wielkim umysłom
świata? Jeśli poselstwo Noego jest prawdą, dlaczego cały świat nie dostrzegł go i nie
uwierzył mu? Przywidzenia jednego starca przeciwko mądrości tysięcy!” Nie chcieli
uwierzyć ostrzeżeniu, nie szukali też schronienia w arce. {WB 178.5}
Szydercy wskazywali na zjawiska natury — na niezmienną kolejność pór roku, na
błękitne niebo, które nigdy jeszcze nie zesłało deszczu, na zielone pola i łąki zraszane nocną
rosą — i pytali: „czyż nie opowiada on bajek?” Pogardliwie nazwali głosiciela
sprawiedliwości szalonym fantastą i nadal oddawali się swawolnym rozrywkom brnąc w
bagno grzechu nawet głębiej niż poprzednio. Ale ich niedowierzanie nie powstrzymało
przepowiedzianego wydarzenia. Bóg długo znosił nieprawość ludzi, dając im wiele okazji
do pokuty, lecz w wyznaczonym czasie Jego wyroki spadły na gardzących łaską
nieba. {WB 178.6}
Chrystus powiedział, że przed Jego powtórnym przyjściem będzie na ziemi podobna
sytuacja. Tak jak za czasów Noego ludzie „nie spostrzegli się, że nastał potop i zmiótł
wszystkich, tak będzie i z przyjściem Syna Człowieczego”. Mateusza 24,39. Kiedy
wyznawcy Boga złączą się ze światem, żyjąc podobnie, jak on żyje, gdy ziemski przepych
wkradnie się do Kościoła, gdy ludzie wciąż będą bić w weselne dzwony i oczekiwać wielu
lat doczesnej pomyślności, wtedy nieoczekiwanie — jak piorun z nieba — przyjdzie kres
wspaniałych marzeń i złudnych nadziei. {WB 179.1}
Tak jak Bóg wysłał kiedyś swojego sługę, aby ostrzegł świat przed nadchodzącym
potopem, tak obecnie wysyła swych wybranych posłów, aby zawiadomili ludzi o bliskości
sądu ostatecznego. I tak jak żyjący za czasów Noego drwili z przepowiedni głosiciela
sprawiedliwości, tak za czasów Millera wielu — a nawet ci, którzy uważali się za
wyznawców Chrystusa — szydziło z danego im ostrzeżenia. {WB 179.2}
226