09.04.2023 Views

Kościoł i Państwo Wojujące

Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci, droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć. Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa, doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo. Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego. Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.

Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci,
droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć.
Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa,
doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba
pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego
wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron
według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych
czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo.
Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak
rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego.
Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w
niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Kościól i <strong>Państwo</strong> <strong>Wojujące</strong><br />

„Wszakże wzmocni przymierze wielom ich w tygodniu ostatnim”. Wspomniany tutaj<br />

„tydzień” jest ostatnim z siedemdziesięciu tygodni. Jest to siedem ostatnich lat z okresu<br />

przeznaczonego specjalnie dla Żydów. Gdy apostołowie wyszli rozgłaszać radosną wieść o<br />

królestwie, polecenie Zbawiciela brzmiało: „Na drogę pogan nie wkraczajcie i do miasta<br />

Samarytan nie wchodźcie. Ale raczej idźcie do owiec, które zginęły z domu<br />

Izraela”. Mateusza 10,5-6. {WB 173.2}<br />

„W połowie tygodnia zniesie ofiary krwawe i z pokarmów”. W roku 31 po Chr., tzn. w<br />

trzy i pół roku po chrzcie, Pan został ukrzyżowany. Wielka ofiara, złożona na Golgocie,<br />

zakończyła starotestamentowy system ofiarniczy, który przez cztery tysiące lat wskazywał<br />

na Baranka Bożego. Symbol znalazł swe urzeczywistnienie i składanie wszelkich innych<br />

ofiar miało się zakończyć. {WB 173.3}<br />

Siedemdziesiąt tygodni, czyli 490 lat przeznaczonych specjalnie dla Żydów, skończyło<br />

się w 34 roku po Chr. W tym czasie naród izraelski przypieczętował swe odrzucenie<br />

ewangelii wyrokiem Sanhedrynu nakazującym ukamienowanie Szczepana i prześladowanie<br />

wyznawców Chrystusa. Od tego momentu wieść o zbawieniu, ograniczona dotąd do narodu<br />

wybranego, zaczęła być głoszona całemu światu. Uczniowie, których prześladowanie<br />

zmusiło do ucieczki z Jerozolimy, „szli z miejsca na miejsce i zwiastowali dobrą nowinę”.<br />

„A Filip dotarł do miasta Samarii i głosił im Chrystusa”. Dzieje Apostolskie 8,4-5. Piotr,<br />

prowadzony przez Boga, przedstawił ewangelię setnikowi w Cezarei, bogobojnemu<br />

Korneliuszowi, a gorliwemu Pawłowi, zdobytemu dla wiary w Jezusa, powierzono zadanie<br />

zaniesienia radosnej nowiny „daleko do pogan”. Dzieje Apostolskie 22,21. {WB 173.4}<br />

Dotąd wszystkie szczegóły proroctwa wypełniły się nadzwyczaj dokładnie, a początek<br />

siedemdziesięciu tygodni ustalono bez żadnych wątpliwości na rok 457 przed Chr.,<br />

podobnie jak koniec tego okresu na rok 34 po Chr. Znając powyższe daty nietrudno jest<br />

ustalić koniec 2300 dni. Gdy siedemdziesiąt tygodni odejmiemy od 2300 dni pozostanie<br />

jeszcze 1810 dni. Zatem po zakończeniu 490 dni musi się wypełnić pozostałe 1810. Okres<br />

1810 lat, rozpoczęty w roku 34 po Chr., kończy się w roku 1844. Wobec tego cały okres<br />

2300 dni, opisany w Księdze Daniela 8,14, kończy się w tym właśnie roku. Po upływie tego<br />

wielkiego proroczego okresu, według oświadczenia anioła Bożego, świątynia „będzie<br />

oczyszczona” (wg ks. Wujka). A więc czas oczyszczenia świątyni, w którym — jak niemal<br />

powszechnie wierzono — miało nastąpić powtórne przyjście Chrystusa, był dokładnie<br />

podany. {WB 173.5}<br />

Miller i jego przyjaciele sądzili początkowo, że 2300 dni skończy się na wiosnę roku<br />

1844, jednak przepowiednia wskazuje na jesień tegoż roku.23 Niezrozumienie w tym<br />

punkcie przyczyniło się do tego, że ci, którzy przyjęli wcześniejszą datę powrotu Pana,<br />

przeżyli wiele rozczarowań. Wszystko to jednak nie osłabiło siły dowodu, że 2300 dni<br />

219

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!