Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Szemrałem i narzekałem, ale nie wiedziałem na kogo. Byłem przekonany, że jest źle, ale nie
wiedziałem gdzie i jak znaleźć prawdę. Cierpiałem, ale nie miałem żadnej nadziei”. {WB
168.3}
W tym stanie trwał Miller przez kilka miesięcy. „Nagle — powiedział — moje myśli
zostały skierowane na charakter Zbawiciela. Zrozumiałem, iż Jezus jest istotą tak dobrą i
miłosierną, że sam siebie ofiarował na okup za nasze przestępstwa i przez to uratował nas
od kary za grzech. Natychmiast odczułem, jak pełna miłości musi być ta Istota i
wyobraziłem sobie, że mogę rzucić się w Jej ramiona i zaufać Jej łasce. Ale powstało
pytanie: Jak dowieść że ta Istota istnieje? Doszedłem do wniosku, że poza Biblią nie znajdę
nigdzie dowodu na istnienie Zbawiciela lub przyszłego bytu”. {WB 169.1}
„Stwierdziłem, że Biblia przedstawia takiego właśnie Zbawiciela, jakiego potrzebuję.
Zdziwiłem się, że taka zwykła książka może zawierać zasady doskonale odpowiadające
potrzebom upadłego świata. Byłem zmuszony przyznać, że Pismo Święte jest objawieniem
Boga. Wzbudziło we mnie zachwyt, a w Jezusie znalazłem przyjaciela. Zbawiciel stał się
dla mnie najważniejszym spośród tysięcy, Biblia zaś, przedtem niejasna i pełna
sprzeczności, okazała się teraz «pochodnią nogom moim i światłością ścieżkom moim».
Znalazłem spokój i zadowolenie. Poznałem Pana Boga jako Skałę pośród oceanu życia. Od
tej pory Pismo Święte stało się głównym przedmiotem moich studiów i badałem je
naprawdę z wielką radością. Stwierdziłem, że nie powiedziano mi nawet połowy tego, co
napisane jest w Biblii. Dziwiłem się, dlaczego wcześniej nie odkryłem jej piękna i
wspaniałości i byłem zdumiony, że mogłem ją kiedyś odrzucić. Objawione zostało mi
wszystko, czego mogło pragnąć moje serce. W Piśmie Świętym znalazłem lekarstwo na
wszystkie choroby mej duszy. Przestały mnie pasjonować inne książki, zależało mi jedynie
na zdobyciu mądrości od Boga”. — S. Bliss, Memories of William Miller 65-67. {WB
169.2}
Miller publicznie wyznał swoją wiarę w religię, którą przedtem pogardził. Jego
przyjaciele nie omieszkali przedstawić mu argumentów, których on sam często używał
przeciw boskiemu autorytetowi Biblii. Nie był jeszcze wówczas przygotowany do odparcia
ich, rozumował jednak, że skoro Biblia jest objawieniem Bożym, nie może sobie przeczyć.
Postanowił dokładnie ją zbadać i upewnić się, czy pozorne sprzeczności nie dadzą się
pogodzić. {WB 169.3}
Odrzuciwszy wszelkie uprzedzenia i komentarze porównywał różne wypowiedzi
biblijne, posługując się jedynie podanymi na marginesie tekstami paralelnymi i
konkordancją. Studia te przeprowadzał w sposób systematyczny i planowy. Poczynając od
Księgi Rodzaju czytał wiersz po wierszu i nie przechodził do następnych tekstów, dopóki
znaczenie przytaczanego fragmentu nie było dla niego całkowicie jasne. Miejsca
niezrozumiałe porównywał z innymi tekstami, które miały jakikolwiek związek z
211