Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
w ogóle znikły, ciemność nie mogłaby być bardziej zupełna.” — List dra Samuela Tenny, z
Exeter, New Hampshire, grudzień 1785, w: Massachusetts Historical Society Collection,
1792, I ser., I, 97. Choć o dziewiątej wieczorem księżyc był w pełni, to jednak w
„najmniejszym stopniu nie mógł rozproszyć grobowych ciemności”. Po północy ciemność
znikła, a kiedy księżyc pokazał się, był początkowo koloru krwi. {WB 163.5}
Dzień 19 maja 1780 roku oznaczony jest w historii jako „ciemny dzień”. Od czasów
Mojżesza nie zanotowano ciemności tak gęstej, tak daleko sięgającej i tak długotrwałej.
Opis tego wydarzenia, podany przez naocznych świadków, jest tylko echem słów Pana,
jakie zapisał prorok Joel 2500 lat przed ich wypełnieniem. „Słońce przemieni się w
ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie ów wielki straszny dzień Pana”. Joela
3,4. {WB 163.6}
Chrystus nakazał swemu ludowi zważać na zwiastuny swojego powtórnego przyjścia i
radować się ze znaków oznajmiających Jego powrót. „A gdy się to zacznie dziać —
powiedział Jezus — wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, gdyż zbliża się odkupienie
wasze”. Łukasza 21,28. Zwrócił uwagę swych naśladowców na pączkujące drzewa na
wiosnę i powiedział: „Gdy widzicie, że już puszczają pąki, sami poznajecie, iż lato już
blisko. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest Królestwo
Boże”. Łukasza 21,30-31. {WB 163.7}
Ale gdy pokora i pobożność w Kościele ustąpiły miejsca pysze i formalizmowi, oziębła
miłość do Chrystusa i wiara w Jego powtórne przyjście. Zajęci sprawami doczesnymi i
poszukiwaniem przyjemności, wyznawcy Boga byli ślepi na wskazówki Zbawiciela
dotyczące znaków poprzedzających Jego powrót. Zaniedbano naukę o drugim adwencie, a
teksty biblijne mówiące o tym wydarzeniu zniekształcono przez fałszywe ich interpretacje,
aż w końcu przestano je dostrzegać i zapomniano o nich. Sytuacja ta była charakterystyczna
dla Kościołów Ameryki. Wolność i wygoda, jakimi cieszyły się wszystkie warstwy
społeczne, pragnienie bogactwa i zbytku, rodzące się i pochłaniające wszystko dążenie do
zdobywania pieniędzy, a także wysiłki zmierzające do osiągnięcia popularności i władzy,
które były w zasięgu wszystkich, skłaniały ludzi do kierowania swych nadziei i
zainteresowań na sprawy życia doczesnego i odsuwania w daleką przyszłość tego wielkiego
dnia, w którym przeminie obecny porządek rzeczy. {WB 164.1}
Zbawiciel, gdy wskazał swym naśladowcom na znaki swojego powrotu, przepowiedział
również stan duchowego upadku, który będzie istnieć tuż przed Jego powtórnym
przyjściem. Jak za czasów Noego, ludzie pochłonięci będą sprawami doczesnymi —
kupowaniem, sprzedawaniem, sadzeniem, budowaniem, zawieraniem małżeństw — a
zapomną o Bogu i przyszłym życiu. Dla żyjących w tym czasie przeznaczone jest
napomnienie Chrystusa: „Baczcie na siebie, aby serca wasze nie były ociężałe wskutek
obżarstwa i opilstwa oraz troski o byt i aby ów dzień was nie zaskoczył (...). Czuwajcie
204