Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
wykorzystywali uprzedzenie ludu twierdząc, że protestancka nauka „zwodzi ludzi do
nowinek i głupstw, kradnie królowi serca oddanego ludu i rujnuje państwo oraz Kościół”.
W ten sposób Rzymowi udało się podburzyć Francję przeciwko reformacji. „To właśnie dla
utrzymania tronu, ochrony stanu szlacheckiego oraz podtrzymania feudalnych praw, Francja
pierwsza podniosła miecz prześladowań”. — Wylie XIII, 4. {WB 147.1}
Panujący tego kraju nie przewidzieli skutków swej zgubnej polityki. Nauki biblijne
wpoiły w serca i umysły ludu zasady sprawiedliwości, umiaru, prawdy, równości i
uczynności, które są podstawą dobrobytu narodów. „Sprawiedliwość wywyższa
naród”. Przypowieści 14,34. „Na sprawiedliwości opiera się tron”. Przypowieści 16,12. „I
pokój stanie się dziełem sprawiedliwości, a niezakłócone bezpieczeństwo owocem
sprawiedliwości po wszystkie czasy”. Izajasza 32,17. Kto zachowuje przykazania Boże, ten
szanuje prawa swego kraju i jest im posłuszny. Kto Boga się boi, będzie także szanował
prawowitą władzę króla. Ale nieszczęsna Francja zakazała słuchania Biblii i skazała na
wygnanie jej uczniów. Stulecia mijały, a najlepsi ludzie o niewzruszonych zasadach i
prawości, o głębokiej wiedzy i sile moralnej mieli odwagę otwarcie wyznać swoje
przekonania i z wiarą cierpieli za prawdę — w każdym wieku ludzie ci pracowali na
galerach jako niewolnicy albo ginęli na stosach lub w więziennych celach. Tysiące innych
ratowały się ucieczką, trwało to przez dwieście pięćdziesiąt lat od chwili rozpoczęcia
reformacji. {WB 147.2}
„W ciągu tego długiego okresu nie można chyba znaleźć wśród Francuzów pokolenia,
które nie byłoby świadkiem tego, jak uczniowie ewangelii uciekali przed obłędną
nienawiścią swoich prześladowców, zabierając ze sobą wykształcenie, sztukę, rzemiosło,
pilność oraz umiłowanie ładu i obdarowując tymi zaletami kraje, które ich przygarnęły. Im
bardziej bogaciły się tymi darami inne kraje, tym bardziej ich własna ojczyzna stawała się
biedniejsza. Gdyby wszyscy wygnani pozostali we Francji, gdyby w ciągu tych trzystu lat
ich zręczność w różnych rzemiosłach rozwijała się na ojczystym gruncie, gdyby ich
artystyczne zamiłowania polepszyły francuski przemysł, gdyby w ciągu tych trzystu lat ich
twórczy geniusz i badawcza mądrość prowadziła panujących, ich odwaga staczała bitwy,
ich zasady równości były podstawą prawa, a religia oparta na Biblii wzmocniła siłę sumień
Francuzów, jaka chwała otaczałaby dziś Francję! Jakim wielkim, bogatym i szczęśliwym
byłaby krajem, wzorem dla innych!” {WB 147.3}
„Niestety, ślepy i nieubłagany fanatyzm wygnał z francuskiej ziemi wszystkich
nauczycieli cnoty, bojowników o ład i porządek, wszystkich uczciwych obrońców tronu.
Mówiono do ludzi, którzy chcieli uczynić swój kraj sławnym i wspaniałym: «Wybierajcie
męczeński słup albo wygnanie!» W końcu państwo całkowicie pogrążyło się w ruinie. Nie
pozostało już żadne sumienie, które można byłoby zniewolić, żadnej religii, którą można
byłoby zawlec na stos, żadnego patriotyzmu, który można byłoby skazać na banicję”. —
183