Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Bożych. Powinny one wzbudzić bojaźń i drżenie u tych, którzy lekkomyślnie twierdzą, że
nie jest ważne czy zachowujemy przykazania Boże, czy też nie. Wszyscy, którzy własne
poglądy stawiają ponad objawienie Boże, którzy chcieliby wyraźne wypowiedzi Pisma
Świętego przystosować do własnych teorii lub powszechnie panujących opinii, wszyscy ci
biorą na siebie ciężką odpowiedzialność. Prawo Boże, zapisane w Biblii, oceni charakter
każdego człowieka, i potępi wszystkich nie odpowiadających temu bezbłędnemu
wzorcowi. {WB 142.5}
„A gdy już złożą swoje świadectwo”. Okres, w którym dwaj świadkowie odziani w wory
mieli prorokować, skończył się w roku 1798. Gdy ich działalność w ukryciu zbliżała się do
końca, moc przedstawiona jako „zwierzę wychodzące z otchłani” miała stoczyć z nimi
walkę. W wielu narodach Europy ludzie sprawujący władzę w Kościele i państwie byli
kierowani przez szatana za pośrednictwem papiestwa. Lecz w tym okresie szatańska moc
przejawiła się w innej postaci. {WB 142.6}
Polityka Rzymu polegała na tym, by pod pozorem czci dla Biblii zataić jej znaczenie i
ukryć ją przed ludźmi, nie tłumacząc jej na języki znane ogółowi. Świadkowie „odziani w
wory” prorokowali w czasie panowania papiestwa, ale miała powstać inna moc — zwierzę
wychodzące z otchłani — która wypowie jawną walkę Słowu Bożemu. {WB 143.1}
„Wielkie miasto”, na którego ulicach zabijani byli świadkowie Boży, i gdzie leżały ich
zwłoki, nazywa się w przenośni Egiptem. Ze wszystkich narodów wymienionych w Biblii
Egipt najbardziej zuchwale zaprzeczył istnieniu Boga i sprzeciwił się Jego przykazaniom.
Żaden monarcha nie odważył się tak otwarcie i władczo wystąpić przeciwko autorytetowi
nieba, jak władca egipski. Gdy Mojżesz w imieniu Boga przyszedł do faraona z poselstwem,
ten dumnie odpowiedział: „Któż to jest Pan, bym miał słuchać głosu jego i wypuścić
Izraela? Pana nie znam, a Izraela nie wypuszczę”. 2 Mojżeszowa 5,2. Jest to negacja Boga,
a naród, którego symbolem był Egipt, w podobny sposób zaprzeczył Bogu i Jego prawdom
oraz wykazał podobnego ducha niedowierzania i buntu. „Wielkie miasto” jest także
porównywane do Sodomy. Przestępstwo przykazań Bożych uwidoczniało się w tym mieście
szczególnie w rozpuście i nierządzie. Ten sam grzech był wyróżniającą cechą narodu, który
miał wypełnić przepowiednię zapisaną w owym tekście. {WB 143.2}
Według słów proroka, na krótko przed rokiem 1798 miała powstać pewna moc,
pochodząca od szatana i posiadająca jego charakter, by stoczyć walkę ze Słowem Bożym.
W kraju, w którym świadectwo obu świadków Bożych miało być w ten sposób stłumione,
miała się objawić niewiara faraona i rozpusta Sodomy. {WB 143.3}
Proroctwo to znalazło wyjątkowo trafne i dokładne wypełnienie w historii Francji.
Podczas rewolucji w 1798 roku „świat po raz pierwszy usłyszał, jak zgromadzenie ludzi
urodzonych i wychowanych w duchu europejskiej cywilizacji i roszczących sobie prawo do
władania najświetniejszym narodem Europy, jednogłośnie zaprzeczyło najwznioślejszej
177