Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
prawdę publicznie. Wkrótce przyłączył się do nich jeden z dostojników Kościoła,
mianowicie biskup Briconnet z Meaux, a także inni nauczyciele, cieszący się uznaniem i
szacunkiem z powodu swej głębokiej wiedzy. Niebawem zdobyli oni wielu zwolenników
pochodzących ze wszystkich stanów: od rzemieślników i chłopów, nawet do pałacu samego
króla. Zreformowaną wiarę przyjęła siostra panującego wówczas Franciszka I. Sam król i
jego matka przez pewien czas życzliwie odnosili się do nowej wiary, a reformatorzy z
nadzieją oczekiwali dnia, kiedy Francja zostanie pozyskana dla ewangelii. {WB 113.4}
Niestety, nadzieje te nie miały się spełnić. Na uczniów Chrystusa czekały próby i
prześladowania, choć na razie jeszcze nic o tym nie wiedzieli. Nastąpił czas spokoju, by
mogli zgromadzić siły, które pozwolą im przetrwać nadciągającą burzę. Reformacja szybko
postępowała naprzód. Biskup z Meaux gorliwie pracował w swej diecezji, nauczając
duchownych i lud. Usuwał niedouczonych i niemoralnych księży, zastępując ich, w miarę
możliwości, ludźmi wykształconymi i pobożnymi. Briconnet bardzo pragnął, ażeby jego
ludzie sami mieli dostęp do Słowa Bożego i wkrótce ten cel zrealizował. Lefevre podjął się
przetłumaczenia Nowego Testamentu i w tym samym czasie, kiedy niemiecka Biblia,
przełożona przez Lutra, opuszczała drukarnię w Wittenberdze, w Meaux wydano
francuski przekład Nowego Testamentu. Biskup nie szczędził ani wysiłków, ani wydatków,
by go rozpowszechniać w swoich parafiach i wkrótce chłopi z Meaux posiadali Pismo
Święte. {WB 113.5}
Jak omdlewający z pragnienia wędrowiec z radością wita orzeźwiające źródło wody, tak
ludzie ci przyjmowali z radością wieść nieba. Wieśniacy na polu, a rzemieślnicy w
warsztatach pocieszali się w swym codziennym znoju rozmowami o cudownych prawdach
Biblii. Wieczorami, zamiast iść do gospody, zbierali się w mieszkaniach, by wspólnie
czytać Słowo Boże, modlić się i chwalić Boga w pieśniach. Wkrótce w takich gminach
pojawiły się ogromne zmiany. Choć ciężko pracujący i niewykształceni chłopi należeli do
najuboższej warstwy społeczeństwa, w ich życiu widoczna była odradzająca moc łaski
Bożej. Pokorni, miłujący się i uświęceni byli świadkami tego, co ewangelia może zdziałać
dla tych, którzy ją szczerze przyjmują. {WB 114.1}
Zapalone w Meaux światło docierało daleko. Każdego dnia rosła liczba nowo
nawróconych. Wściekłość duchowieństwa hamował przez pewien czas król, gardzący
bezdusznym i ślepym fanatyzmem mnichów; w końcu jednak papiescy przywódcy uzyskali
przewagę. Wzniesiono stosy. Biskup z Meaux, zmuszony do wyboru między ogniem a
odwołaniem swych nauk, wybrał łatwiejszą drogę. Jednak pomimo upadku swego
przywódcy, jego trzoda pozostała wierna. Wielu w płomieniach złożyło świadectwo
prawdzie. Swą odwagą i wiernością przemawiali ci wierni chrześcijanie spośród płonącego
stosu do tysięcy ludzi, którzy w czasie pokoju nigdy by takiego świadectwa nie
otrzymali. {WB 114.2}
139