Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
swoich dochodów, zaś reformatorzy potępiali grzech i wskazywali na Chrystusa jako
jedynego Odkupiciela i Wyzwoliciela. {WB 94.5}
W Niemczech sprzedaż odpustów powierzono dominikanom, a kierował nią niechlubnie
osławiony Tetzel. W Szwajcarii handel ten leżał w rękach franciszkanów, pod
przewodnictwem Samsona, mnicha z Italii. Samson już wcześniej przysłużył się
Kościołowi, napełniając papieski skarbiec ogromnymi sumami pieniędzy uzyskanymi w
Niemczech i Szwajcarii. Teraz objeżdżał Szwajcarię okradając biednych chłopów z ich
mizernych dochodów i wymuszając dary od zamożnych obywateli. Jednak widoczny
wszędzie wpływ reformacji, choć nie zatrzymał tego haniebnego handlu, w poważnym
stopniu ograniczył płynące z niego zyski. Zwingli przebywał jeszcze w Einsiedeln, kiedy
Samson wkrótce po przybyciu do Szwajcarii pojawił się wraz ze swym towarem w
sąsiednim mieście. Usłyszawszy o jego przybyciu reformator natychmiast wyruszył mu
naprzeciw. Chociaż obaj nie spotkali się, ale Zwingli tak skutecznie zdemaskował żądania
mnicha, że ten musiał opuścić okolicę. {WB 94.6}
Również w Zurychu Zwingli gorliwie wygłaszał kazania przeciw handlowi odpustami, a
kiedy Samson zbliżył się do tego miasta, poseł rady, którego wysłali naprzeciw mnicha, dał
mu do zrozumienia, że musi jechać dalej. W końcu Samson przez podstęp dostał się do
miasta, ale i tak odprawiono go stamtąd nie kupiwszy ani jednego odpustu. Wkrótce mnich
opuścił Szwajcarię. {WB 95.1}
Zaraza morowa, zwana „czarną śmiercią”, jaka nawiedziła Szwajcarię w roku 1519, stała
się dla reformacji motorem rozwoju. Kiedy ludzie stanęli twarzą w twarz z klęską, zaczęli
pojmować, jak marne i bezwartościowe okazały się niedawno nabyte odpusty. Tęsknili za
pewniejszą podstawą swojej wiary. Również Zwingliego w Zurychu powaliła choroba. Był
tak bardzo chory, że wszyscy utracili nadzieję na jego wyzdrowienie, a nawet rozeszła się
wieść, że już nie żyje. Jednak w tych ciężkich godzinach doświadczenia jego odwaga i
nadzieja pozostały niezachwiane. Z wiarą spoglądał na krzyż Golgoty i ufał Chrystusowemu
przebaczeniu grzechów. Gdy z rąk śmierci wrócił do zdrowia, głosił ewangelię z większą
niż przedtem siłą, a jego słowa wywierały niezwykły wpływ. Lud z radością witał swego
umiłowanego pasterza, który jedną nogą był już w grobie. Zresztą sami wierni zajmowali
się chorymi i umierającymi i przekonali się jak nigdy przedtem, jak wielka jest wartość i
moc ewangelii. {WB 95.2}
Zwingli doszedł do lepszego zrozumienia biblijnych prawd i w pełni doznał na sobie ich
odnawiającej mocy. Często w swych kazaniach zatrzymywał się nad tematem upadku
człowieka i planu zbawienia. „W Adamie — mówił — wszyscy jesteśmy martwi, pogrążeni
w zepsuciu i potępieniu”. — Wylie VIII, 9. „Chrystus nabył dla nas nigdy nie kończące się
wybawienie (...). Jego męka i śmierć jest dla nas wieczną ofiarą, skutecznie uzdrawiającą;
na wieki czyni ona zadość wymaganiom boskiej sprawiedliwości i uwalnia od winy tych
114