Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
przeżyciach z Biblią, stwierdził: „Kiedy zacząłem zatapiać się w Piśmie Świętym, filozofia i
teologia (scholastyczna) wciąż podsuwała mi jakieś sprzeciwy. Wreszcie doszedłem do
wniosku: musisz wszystko to odrzucić i nauczyć się poznawać Boga jedynie z Jego
własnego, prostego Słowa. Zacząłem więc prosić Boga o Jego światło i wkrótce Pismo stało
się dla mnie coraz bardziej zrozumiałe”. — Tamże VIII, 6. {WB 92.2}
Zwingli głosił nauki, których nie otrzymał od Lutra. To była nauka Chrystusa. „Jeżeli
Luter głosi Chrystusa — pisał szwajcarski reformator — czyni to samo, co ja. Może więcej
ludzi przyprowadzi do Boga niż ja, ale to nie ma znaczenia. Nie będę nosić żadnego innego
imienia oprócz mego Wodza, Chrystusa, którego jestem żołnierzem. Nigdy nie napisałem
do Lutra nawet słowa, ani on do mnie. Dlaczego? (...). Aby ludzie przekonali się, jak
jednomyślny jest Duch Boży, skoro i Luter, i ja nie współpracując ze sobą, tak zgodnie
głosimy nauki Chrystusa”. — D’Aubigné VIII, 9. {WB 92.3}
W roku 1516 zaproponowano Zwingliemu stanowisko duchownego w klasztorze w
Einsiedeln. Tutaj miał okazję lepiej przypatrzyć się zepsuciu Rzymu i jako reformator
wywrzeć wpływ sięgający daleko poza rodzinne Alpy. Przedmiotem, który przyciągał
wiernych do Einsiedeln, był obraz Marii Panny, który — jak twierdzono — miał moc
czynienia cudów. Nad bramą klasztorną widniał napis: „Tutaj otrzymasz całkowite
przebaczenie wszystkich grzechów”. — Tamże VIII, 5. Przez cały rok do ołtarza Marii
przybywali pielgrzymi, ale podczas jednego dorocznego święta, gdy obraz poświęcano,
tłumy ludzi przychodziły ze wszystkich części Szwajcarii, a także z Niemiec i Francji.
Wzburzony tym faktem Zwingli wykorzystał te okazje, by głosić niewolnikom zabobonu
wspaniałą wolność ewangelii. {WB 92.4}
„Nie wyobrażajcie sobie — mówił — że Bóg jest w tym kościele bardziej obecny niż
gdzie indziej. Gdziekolwiek jesteście, Bóg jest wokoło i słyszy was (...). Czy jałowe
uczynki, długie pielgrzymki, ofiary, obrazy, wołania do Marii i świętych mogą zjednać wam
łaskę Bożą? W czym pomaga mnóstwo słów, którymi przystrajamy nasze modlitwy? Jakie
znaczenie posiada błyszczący habit, faliste długie szaty, gładko wystrzyżone głowy lub
ozdabiane złotem trzewiki? (...). Bóg patrzy na serce, a nasze serca są daleko od Niego.
Chrystus, który raz się ofiarował za nas na krzyżu, jest na wieki okupem i ofiarą za grzechy
wszystkich wierzących”. — Tamże VIII, 5. {WB 93.1}
Nie wszystkim słuchaczom podobała się ta nauka. Wielu rozczarowało się, gdy
powiedziano im, że ich długie i uciążliwe pielgrzymki były daremne. Nie mogli zrozumieć
darmo ofiarowanego przebaczenia w Chrystusie. Zadawalali się utartą drogą do nieba
wytyczoną przez Rzym. Odstraszały ich trudności poszukiwania czegoś lepszego. Łatwiej
było powierzyć swoje zbawienie papieżowi i księżom, niż dbać o czystość serca. {WB
93.2}
111