Modlitwa

Modlitwa
To są nauki, które ten tylko przekazywać może, kto sam je wchłonął, żyjąc według zasad
głoszonych przez siebie. Powód, dla którego nauki Pisma nie wywierają na dzisiejszą
młodzież większego wpływu, jest ten, że wielu rodziców i nauczycieli utrzymuje tylko, iż
wierzą Słowu Bożemu, a jednak we własnym życiu nie przypisują mu większej mocy.
Przyjdzie czas, kiedy młodzież sama zacznie odczuwać moc Słowa Bożego i pozna, jak
cudowna jest miłość Chrystusa, spostrzeże piękno Jego charakteru i możliwość życia
poświęconego Jego służbie. Z drugiej strony zobaczy życie rzekomych czcicieli przepisów i
praw Boga. Do ilu ludzi stosują się słowa wypowiedziane przez proroka Ezechiela: „... twoi
rodacy rozprawiają pod ścianami i w drzwiach domów, mówiąc jeden do drugiego, brat do
brata: Nuże, chodźcie i słuchajcie, co za słowo wychodzi od Pana. I przychodzą do ciebie
gromadnie jak lud na zgromadzenie, siadają przed tobą, słuchają twoich słów, lecz według
nich nie postępują, bo kłamstwa są w ich ustach, przytakują im, lecz ich serce lgnie do
nieuczciwych zysków. I oto ty jesteś dla nich jak piewca miłości z pięknym głosem i pełną
wdzięku grą na strunach lutni; oni wprawdzie słuchają twoich słów, lecz według nich nie
postępują”. Ezechiela 33,30-32.
Inna to rzecz traktować Biblię jako książkę zawierającą dobre nauki moralne, uznawać
ją w takim stopniu w jakim dalece zgadza się z duchem czasu i waszym stanowiskiem, a inna
widzieć ją taką — jaka jest w rzeczywistości — żywym Słowem Boga — Słowem, które jest
naszym życiem, słowem, które powinno kształtować nasze postępowanie, słowa i myśli.
Uznanie Słowa Bożego za coś mniej znaczącego równa się jego odrzuceniu. Takie odrzucenie
przez tych, którzy, jak twierdzą, wierzą Słowu Bożemu, wywoła u młodzieży przede
wszystkim sceptycyzm i niewiarę.
Intensywność życia zawładnęła dzisiejszym światem jak nigdy przedtem. W zabawach,
w pogoni za zarobkiem, w walce o władzę, w walce o byt leży jakaś straszliwa moc, która
opanowuje ciało, ducha i duszę, a w tym oszałamiającym pędzie życia ludzkiego Bóg
zaprasza nas, byśmy przyszli do Niego i obcowali z Nim: „Przestańcie i poznajcie, żem Ja
Bóg”. Psalmów 46,11.
183
Wielu, nawet w nabożnym skupieniu, nie otrzymuje błogosławieństwa, wynikającego z
rzeczywistego obcowania z Bogiem. Szybkimi krokami przekraczają próg chwalebnej
obecności Chrystusa, może przebywają przez chwilę w granicach świętości, lecz nie czekają
na radę. Nie mają czasu zatrzymać się przy boskim Nauczycielu i z tym samym brzemieniem,
z którym stanęli przed Panem, wracają do swoich prac.
Tacy pracownicy nigdy nie uzyskają najwyższych rezultatów, dopóki nie odkryją
tajemnicy siły. Muszą znaleźć czas na rozmyślanie o Bogu, na modlitwę i cierpliwe
235