Modlitwa

Modlitwa
A jeżeli wiemy, że nas wysłuchuje, o co go prosimy, wiemy też, że otrzymaliśmy już od niego
to, o co prosiliśmy”. A więc gorliwie proście Ojca w imieniu Jezusa, a On uczci jego imię.
Tęcza nad tronem Bożym jest zapewnieniem, że Bóg jest prawdziwy, niezmienny.
Zgrzeszyliśmy przeciwko Niemu i nie zasługujemy na laskę, a mimo to sam włożył w usta
nasze tę najdziwniejszą ze wszystkich próśb: „Nie pogardź nami przez wzgląd na twoje imię,
nie dopuść do zbezczeszczenia tronu twojej chwały; wspomnij, a nie zrywaj twojego
przymierza z nami!”. Jeremiasza 14,14]1. Trzeba przyjść do Niego i wyznać swą miłość i swe
grzechy. On zobowiązał się wysłuchać nasze wołanie. Chwała Jego stolicy jest rękojmią
wypełnienia słowa w nas.
Zbawiciel, podobnie jak Aaron, który symbolizował Chrystusa, nosi w niebieskiej
świątyni imiona wszystkich swych naśladowców na swoim sercu. Nasz Najwyższy Kapłan
pamięta wszystkie słowa, którymi dodawał odwagi i krzepił wiarę. Pamięta wciąż o swoim
przymierzu z nami.
Kto Go szuka, ten Go znajdzie. Kto puka, temu się drzwi otworzą. Nigdy nie usłyszymy
słów: Nie sprawiaj mi kłopotu, drzwi są zamknięte, albo: Nie mam ochoty otworzyć drzwi.
Nigdy nie usłyszymy: Nie mogę ci pomóc. Zaspokojeni odejdą również ci, którzy przyjdą o
północy, szukając pokarmu dla zgłodniałej duszy.
Człowiek w przypowieści proszący o chleb dla obcego przychodnia otrzymał tyle „ile
potrzebował”. W jakiej mierze da nam Bóg, byśmy mogli udzielić innym? „Według miary
daru Chrystusowego.” Efezjan 4,7. Z ogromnym zaciekawieniem przyglądają się aniołowie
jak człowiek postępuje z człowiekiem. Jeśli widzą, że ktoś okazuje błądzącym współczucie
podobne Chrystusowemu, spieszą, by stanąć przy jego boku i przywołać na pamięć człowieka
słowa, które staną się dla duszy chlebem żywota. Pan zaspokoi wszelkie nasze potrzeby
„wedle bogactwa swego w Chrystusie Jezusie”. Filipian 4,19. Nasze szczere, prawdziwe
świadectwo wzmocnione będzie tą mocą życia, która ma nadejść. W naszych ustach słowo
Pańskie stanie się prawdą i sprawiedliwością.
Waszą osobistą pracę z ludźmi powinna poprzedzać częsta modlitwa, bowiem praca ta
wymaga mądrości i wiedzy o ratowaniu dusz. Nim pójdziecie do ludzi, idźcie do Chrystusa,
tam przed tronem łaski nauczycie się, jak trzeba służyć człowiekowi.
Niech serca wasze goreją pragnieniem żywej łączności z Bogiem. Życie Jezusa pokazało,
co ludzkość może uczynić, jeśli stanie się uczestnikiem natury Bożej. Wszystko, co Chrystus
otrzymywał od Boga, my także możemy otrzymać. Dlatego proście, a będziecie otrzymywać.
Z wiarą Jakuba, z wytrwałością Eliasza, który nie pozwolił, by mu odmówiono, domagajcie
się tego wszystkiego, co Bóg obiecał.
229