Modlitwa

Modlitwa
Tak samo dzieje się ze wszystkimi innymi żądaniami. Wszystkie Jego dary są dawane
pod warunkiem posłuszeństwa. Bóg ma całe niebo pełne błogosławieństw dla tych, którzy
chcą być Jego współpracownikami. Każdy, kto jest posłuszny całym sercem, może z ufnością
i ze spokojem oczekiwać spełnienia obietnicy.
Musimy mieć mocne, niezachwiane zaufanie do Boga. Często zwleka On ze spełnieniem
prośby, bo chce doświadczyć naszą wiarę, chce zobaczyć, czy nasze pragnienie jest mocne i
szczere. Modląc się zgodnie z Jego Słowem, powinniśmy wierzyć obietnicy i przedkładać
nasze prośby z wytrwałością i natarczywością, którym nie będzie można odmówić.
Bóg nie powiedział: Proście raz, a będzie wam dane. On wzywa nas, byśmy prosili stale.
Trwajcie w modlitwie nieustannie! Wytrwała prośba wzmacnia pragnienie otrzymania rzeczy,
o jaką się prosi. Chrystus powiedział do Marty nad grobem Łazarza: „Czyż ci nie
powiedziałem, że, jeśli uwierzysz, oglądać będziesz chwałę Bożą”. Jana 11,40.
Wielu nie posiada żywej wiary. Jest to przyczyna, dla której nie doświadczają mocy
Bożej. Ich słabość jest skutkiem niewiary. Ufają więcej swym własnym wysiłkom niż
działaniu Boga. Próbują przetrwać sami. Planują i zastanawiają się, ale modlą się mało i
niewiele ufają Panu. Wyobrażają sobie, że posiedli wiarę, lecz jest to tylko chwilowy zapał.
Nie znają własnych potrzeb, ani Bożej chęci obdarowywania, nie przedkładają Bogu swych
próśb.
Nasze modlitwy powinny być tak usilne i poważne, jak owego człowieka, który znalazł
się w potrzebie i o północy prosił o chleb. Im poważniej i wytrwalej będziemy prosić, tym
bliższa będzie nasza łączność z Jezusem. Otrzymamy więcej błogosławieństw, ponieważ
posiadamy więcej wiary.
Naszym zadaniem jest modlić się i wierzyć. Czuwajcie i módlcie się! Czuwajcie i
bądźcie współpracownikami wysłuchującego prośby Boga. Pamiętajcie, że jesteśmy
„współpracownikami Bożymi”! Mówcie i postępujcie zgodnie z waszymi modlitwami!
Będzie to miernikiem. W godzinie próby okaże się, czy wasza wiara jest prawdziwa, lub czy
modlitwy wasze są tylko pustą formą.
Jeśli widzicie przed sobą trudności, nie szukajcie pomocy u ludzi, ale z pełnym
zaufaniem zwracajcie się do Boga. Zwyczaj opowiadania innym swych trosk osłabia nas i
nikomu nic nie daje. Nakładamy tylko na tych, którym się zwierzamy, ciężar naszej duchowej
słabości, której nie są w stanie usunąć. Żąda się siły od błądzących, słabych ludzi wówczas,
gdy można mieć moc nieomylnego, wiecznego Boga.
227