Modlitwa

Modlitwa
Rozdział 31— Otrzymujemy, by Dawać *
Rozdział napisany w oparciu o Ewangelię Łukasza 11,1-13.
Chrystus otrzymał od Ojca wszystko, a potem dzielił się tym z ludźmi. „Słowo, które
słyszycie, nie jest moim słowem, lecz Ojca, który mnie posłał.” Jana 14,24. „Syn Człowieczy
nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służył.” Mateusza 20,28. Jezus, żyjąc tu na ziemi,
modląc się i rozmyślając, nie brał pod uwagę siebie; żył, modlił się i rozmyślał, mając na
uwadze dobro ludzkości. Po spędzeniu wielu godzin na rozmowie z Ojcem, szedł do ludzi
dzień po dniu niosąc światło niebieskie. Codziennie wczesnym rankiem budził Go Ojciec,
maszcząc duszę i wargi Syna mocą łaski, by do zmęczonych i obciążonych mógł powiedzieć:
„Wszechmogący Pan dał mi język ludzi uczonych, abym umiał spracowanemu odpowiedzieć
miłym słowem, każdego ranka budzi moje ucho, abym słuchał jak ci, którzy się uczą”.
Izajasza 50,4.
Modlitwy Jezusa, Jego zwyczaj pielęgnowania ścisłej łączności z Bogiem wywierały na
uczniach wielkie wrażenie. Pewnego dnia po krótkiej nieobecności zastali Pana zatopionego
w gorącej modlitwie. Jak gdyby nieświadomy ich obecności, Jezus nadal głośno się modlił.
Widok ten głęboko wzruszył uczniów. Gdy Jezus skończył się modlić, rzekli: „Panie, naucz
nas modlić się”.
W odpowiedzi Jezus powtórzył słowa modlitwy Pańskiej, która dana była w kazaniu na
górze, a następnie udzielił pewnej nauki poprzez podobieństwo. „I rzekł do nich: Któż z was,
mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby,
albowiem przyjaciel mój przybył do mnie, będąc w podróży, 85a nie mam mu co podać. A
tamten z mieszkania odpowie mu: Nie naprzykrzaj mi się, drzwi już są zamknięte, dzieci moje
są ze mną w łóżku, nie mogę wstać i dać ci. Powiadam wam, jeśli nawet nie dlatego wstanie
i da mu, że jest jego przyjacielem, to dla natręctwa jego wstanie i da mu, ile potrzebuje. A Ja
wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą
wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą.
Gdzież jest taki ojciec pośród was, który, gdy syn będzie go prosił o chleb, da mu kamień?
Albo gdy będzie go prosił o rybę, da mu zamiast ryby węża? Albo gdy będzie go prosił o jajo,
da mu skorpiona? Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom
swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.” Łukasza
11,1-13.
Chrystus pokazuje tutaj, że ten, kto prosi, ma również coś dać drugiemu człowiekowi.
Prosi o chleb, musi go dostać, inaczej nie pomoże spóźnionemu przechodniowi. Sąsiad nie
chce, aby go niepokojono, ale nie może oprzeć się prośbie: przyjacielowi trzeba dopomóc.
Wytrwałość zostaje nagrodzona — kłopot usunięty.
223