Modlitwa

Modlitwa
widzielibyśmy dusze, które obciążone kłopotami, znękane troskami i zniechęcone pragną
śmierci; widzielibyśmy też aniołów spieszących z pomocą kuszonym i stojącym nad
przepaścią, odpychających złe duchy otaczające te dusze i prowadzących je na pewny grunt.
Wielkie walki, które te dwie armie między sobą staczają, są tak rzeczywiste, jak walki wojsk
ziemskich, a od ich wyniku zależy wieczny los.
I do nas stosują się słowa skierowane do apostoła Piotra: „Szatan wyprosił sobie, żeby
was przesiać jak pszenicę. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja”. Łukasza
22,31]2. Panu niechaj będą dzięki, że nie jesteśmy osieroceni, gdyż Ten, który tak „umiłował
świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy nie zginął, ale miał
żywot wieczny” (Jana 3,16), nie chce nas opuścić w walce ze złem. Mówi więc: „Oto dałem
wam moc, abyście deptali po wężach i skorpionach i po wszelkiej potędze nieprzyjacielskiej,
a nic wam nie zaszkodzi”. Łukasza 10,19. Żyjcie w łączności z żywym Bogiem, wówczas
będzie was trzymał silnie za rękę i nie puści was. Poznawajcie miłość i wierzcie w nią, w
miłość, którą ma Bóg ku nam, a będziecie pewni, że ta miłość jest niezwyciężoną bronią,
mimo wszelkich planów i zabiegów szatana. „Imię Pana jest mocną wieżą; chroni się do niej
sprawiedliwy i jest bezpieczny”. Przypowieści 18,10.
„Twoje test królestwo i moc, i chwała” — Mateusza 6,13
Ostatnie zdanie modlitwy Pańskiej wskazuje, tak samo jak pierwsze, na naszego Ojca
jako na Tego, który ma moc i panowanie nad wszystkim i jest wywyższony ponad wszystkie
imiona. Zbawiciel nie taką widział przyszłość swych uczniów, jaką sobie oni wyobrażali —
w blasku światowego bogactwa i czci ziemskiej, lecz widział ich otoczonych nienawiścią
ludzką. Wśród zaburzeń świata widział uczniów otoczonych na każdym kroku
niebezpieczeństwem i pełnych bojaźni. Mieli oni widzieć, jak Jeruzalem zostanie zburzone,
świątynia zrównana z ziemią, i ofiary w niej na zawsze zniesione, a Izrael rozproszony po
wszystkich krajach, podobny do okrętu rozbitego na samotnym wybrzeżu. Jezus mówił:
„Potem usłyszycie o wojnach i wieści wojenne. Baczcie, abyście się nie trwożyli, bo musi się
to stać, ale to jeszcze nie koniec. Powstanie bowiem naród przeciwko narodowi i królestwo
przeciwko królestwu, a będzie głód, i mór, a miejscami trzęsienia ziemi. Ale to wszystko
dopiero początek boleści”. Mateusza 24,6-8. Naśladowcy Chrystusa nie powinni się jednak
obawiać, że nadzieja ich jest daremna, lub lękać się, że Bóg ich opuści. Uczniowie Chrystusa
otrzymali w tej modlitwie pouczenie, że mimo zła należy ufać Panu Bogu, którego królestwo
rozciąga się ponad wszystko, i który po wszystkie czasy jest ich Ojcem i przyjacielem.
Zburzenie Jerozolimy jest obrazem końca historii świata. Proroctwa, które częściowo
wypełniły się w zburzeniu Jerozolimy, znajdą swe bezpośrednie zastosowanie w czasie
ostatecznym. Znajdujemy się na progu wielkich i uroczystych wydarzeń, w stanie takiego
duchowego przesilenia, w jakim świat dotychczas jeszcze nie był.
214