Modlitwa

Modlitwa
ratować. Sami w sobie nie widzimy nic innego, jak tylko słabości, nie spostrzegamy nic
takiego, przez co mielibyśmy prawo do łaski Bożej, nadto jeszcze szatan podszeptuje, że
wszystkie usiłowania nasze są daremne i nigdy nie zdołamy zmienić swego charakteru. Jeżeli
chcemy zbliżyć się do Boga, wtedy nieprzyjaciel szepcze nam: czyś nie zgrzeszył przeciwko
Bogu i czy nie postępowałeś wbrew Jego woli? Twoja modlitwa jest bezcelowa, czyś nie
popełnił wiele złego?
Śmiało możemy jednak powiedzieć nieprzyjacielowi: „Krew Jezusa Chrystusa, Syna
jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu”. 1 Jana 1,7. Gdy czujemy, że zgrzeszyliśmy i nie
możemy się modlić, to właśnie wtedy jest stosowna pora do modlitwy.
Zawstydzeni i głęboko upokorzeni powinniśmy się modlić i wierzyć. „Prawdziwa to
mowa i w całej pełni przyjęcia godna, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić
grzeszników, z których ja jestem pierwszy”. 1 Tymoteusza 1,15. Odpuszczenie i pojednanie
z Bogiem nie jest nagrodą za dobre uczynki lub za zasługi grzesznych ludzi, lecz darem
opartym na nieskazitelnej sprawiedliwości Chrystusa.
Nie powinniśmy nigdy starać się zmniejszać swych przewinień, tłumacząc się z
grzechów. Mamy oceniać grzech tak, jak Bóg go ocenia, choć jest to dla ludzi trudne. Jedynie
Golgota może nam objawić straszny ciężar grzechu. Gdybyśmy mieli nieść swoje grzechy
sami, wówczas zostalibyśmy przygnieceni tym ciężarem, ale bezgrzeszny zajął nasze miejsce
i poniósł naszą nieprawość. „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy
i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości”. 1 Jana 1,9. Wspaniała prawda!
Jezus stosuje się do własnego prawa i jest zarazem usprawiedliwieniem wszystkich, którzy w
Niego wierzą: „Któż jest, Boże, jak Ty, który przebaczasz winę, odpuszczasz przestępstwo
resztce swojego dziedzictwa, który nie chowasz na wieki gniewu, lecz masz upodobanie w
łasce?”. Micheasza 7,18.
„I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego” — Mateusza 6,13
Pokuszenie jest wabieniem do grzechu, lecz nie pochodzi od Boga, ale od szatana i zła,
które jest w naszym sercu. „Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy do złego ani sam nikogo
nie kusi”. Jakuba 1,13.
Szatan usiłuje nas zwieść pokusą, aby zło ukryte w naszym charakterze objawiło się
przed ludźmi i aniołami, i żeby następnie mógł nas wziąć na własność. W obrazowym
proroctwie Zachariasza stoi szatan po prawicy anioła Pańskiego i oskarża Jozuego,
arcykapłana, mającego nieczyste szaty; sprzeciwia się dziełu, które anioł chce wykonać dla
Jozuego. Prorok pokazuje tu stanowisko szatana względem każdej duszy, którą Chrystus chce
pociągnąć do siebie. Nieprzyjaciel przyprowadził nas do grzechu i obwinia nas przed całym
212