Modlitwa

Modlitwa
Psalmów 37,19. „On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich
wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?” Rzymian 8,32. Ten, który ujął
trosk i ciężarów swej owdowiałej matce i pomógł jej w staraniu się o utrzymanie w Nazarecie,
ma miłosierdzie dla każdej matki, pracującej ciężko na chleb dla swych dzieci. Kto się
zlitował nad ludem, gdy był „utrudzony i opuszczony” (Mateusza 9,36), ma i dzisiaj litość
nad cierpiącymi, biednymi i wyciąga swą błogosławiącą rękę ku nim, a nas nawet i w
modlitwie, której uczył swych uczniów, upomina, byśmy pamiętali o biednych.
W modlitwie: „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj” prosimy o chleb tak samo
dla innych, jak i dla siebie i przyznajemy, że co nam Bóg daje, to nie przeznacza jedynie dla
nas. Bóg powierza nam dobra, abyśmy nakarmili łaknących. Pokrzepia ubogich swymi
darami (Psalmów 68,11) i mówi: „Gdy dajesz obiad albo wieczerzę, nie zwołuj swoich
przyjaciół, ani swoich braci, ani swoich krewnych, ani bogatych sąsiadów, żeby cię czasem i
oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś już odpłatę. Lecz gdy urządzasz przyjęcie, zaproś
ubogich, ułomnych, 105chromych, ślepych. I będziesz błogosławiony, bo nie mają ci czym
odpłacić. Odpłatę bowiem będziesz miał przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych”. Łukasza
14,12-14.
„A władny jest Bóg udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście, mając zawsze
wszystkiego pod dostatkiem, mogli hojnie łożyć”. „Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a
kto sieje obficie, obficie też żąć będzie”. 2 Koryntian 9,8].
„Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb,
żyć będzie na wieki”. Jana 6,51. Nasz Zbawiciel jest chlebem żywota, a jeżeli podziwiamy
Jego miłość i napawamy się nią, wtedy spożywamy ten chleb, który przyszedł z nieba.
Chrystusa przyjmujemy przez Jego słowa, Duch Święty zaś pomaga nam zrozumieć Słowo
Boże i wpaja jego prawdy do serca. Trzeba się co dzień modlić, by Bóg przy czytaniu Pisma
Świętego raczył nam dać swego Ducha, aby nam objawił prawdy pokrzepiające duszę dla
sprostania wymaganiom dnia.
To dla naszego dobra Bóg uczy nas, abyśmy każdego dnia prosili Go w modlitwach o
zaspokojenie naszych potrzeb, tak cielesnych, jak i duchowych. Pragnie bowiem, byśmy
poznali naszą zależność od Jego ustawicznej opieki i dlatego stara się przyprowadzić nas do
obcowania ze sobą. Przez społeczność z Chrystusem w modlitwie i przez badanie wielkich i
drogich sercu prawd zawartych w Jego Słowie będziemy nakarmieni i pokrzepieni ze źródeł
żywota.
„I odpuść nam nasze winy jak i my odpuszczamy naszym winowajcom” —
Mateusza 6,12
210