Modlitwa

Modlitwa
Przyjmujemy Jego plan dla naszego życia. Jako dzieci Boże będziemy uważać cześć,
charakter, rodzinę i dzieło naszego Ojca za rzeczy godne największego zainteresowania.
Uznanie i uszanowanie pokrewieństwa z naszym Ojcem i z każdym członkiem Jego
rodziny sprawi nam wielką radość. Z przyjemnością uczynimy wszystko, co pomnoży Jego
cześć i dobro naszych współbliźnich.
„Któryś jest w niebie”. Ten, do którego Chrystus poleca nam zwracać się jako do Ojca,
„jest w niebie, czyni wszystko, co zechce”. Psalmów 115,3. Pod Jego opieką możemy
bezpiecznie spoczywać mówiąc: „Ilekroć lęk mnie ogarnia, w tobie mam nadzieję”. Psalmów
56,4.
„Święć się imię twoje” — Mateusza 6,9
Uczczenie imienia Bożego wymaga, by słowa o Najwyższej Istocie wymawiać z
uszanowaniem. „Święte i straszne jest imię jego”. Psalmów 111,9. Nie powinniśmy nigdy i
w żaden sposób lekkomyślnie wymawiać tytułów i godności Boga.
W modlitwie przestępujemy progi sali przyjęć Najwyższego, przed którym powinniśmy
stawiać się 100ze świętą czcią. Aniołowie zakrywają swe oblicza w Jego obecności, a do
tronu Jego zbliżają się z uroczystym szacunkiem. O ile więcej my, słabe i grzeszne istoty,
powinniśmy przychodzić z głębszą pokorą przed naszego Pana i Stworzyciela.
Uczczenie imienia Pana Boga znaczy jednak jeszcze o wiele więcej. Podobnie jak Żydzi
za czasów Chrystusa, możemy i my okazywać zewnętrznie największe uszanowanie Bogu, a
jednak imię Jego ustawicznie zniesławiać. Imię Jego jest: „miłosierny i łaskawy, nieskory do
gniewu, bogaty w łaskę i wierność (...) odpuszczający winę, występek i grzech”. 2
Mojżeszowa 34,6]. O Kościele Chrystusowym jest napisane: „Oto imię, którym je będą
nazywać: Pan sprawiedliwość nasza”. Jeremiasza 33,16. Imię to otrzyma każdy naśladowca
Chrystusa, gdyż jest ono częścią dziedzictwa dzieci Bożych. Rodzina nosi zawsze imię ojca.
Prorok Jeremiasz modlił się w czasie wielkiego ucisku i nawiedzenia Izraela: „Twoim
imieniem jesteśmy nazwani, nie opuszczaj nas!”. Jeremiasza 14,9.
Imię to czczą święci aniołowie w niebie i mieszkańcy nieupadłych światów. Jeżeli się
modlisz: „Święć się imię Twoje”, tedy prosisz, aby imię to było uświęcone w tym świecie i
w tobie. Bóg uznał cię przed ludźmi i aniołami za swe dziecię, więc Go proś, abyś nie zhańbił
„imienia, które jest wzywane nad wami”. Jakuba 2,7 (BG). Bóg posyła cię w świat jako swego
przedstawiciela; każdą czynnością swego życia masz objawiać imię Boga, musisz więc
posiadać Jego charakter. Nie możesz święcić Jego imienia ani reprezentować Go w świecie,
jeżeli nie posiadasz Jego charakteru; możesz to osiągnąć tylko przez przyjęcie łaski i
sprawiedliwości Chrystusowej.
207