Modlitwa

Modlitwa
Jest to zwiastowanie cudownej prawdy, pełne zachęty i pociechy, że Bóg kocha nas tak
samo, jak swego Syna, co też zostało potwierdzone przez Jezusa w Jego ostatniej modlitwie
za uczniów: „Że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś”. Jana 17,23.
Świat, do którego szatan rościł sobie pretensje i którym władał jak tyran, Syn Boży
otoczył swą miłością i złączył znów z tronem Boga. Gdy triumf ten zapewniono, wszyscy
mieszkańcy nieupadłych światów i aniołowie śpiewali 98Bogu i Barankowi hymny
pochwalne. Radowali się, że dla upadłego rodzaju ludzkiego została otwarta droga zbawienia,
że świat będzie odkupiony od przekleństwa grzechu. O ileż więcej powinni radować się ci,
którzy są przedmiotem tak cudownej miłości?
Jak moglibyśmy teraz jeszcze wątpić i czuć się sierotami? Wszak z miłości dla tych,
którzy przestąpili prawo, przyjął na siebie Jezus naturę ludzką i stał się nam równy, abyśmy
mieli na wieki pokój i pewność. Mamy bowiem Orędownika w niebie, a kto Go przyjmie jako
osobistego Zbawiciela, ten nie pozostanie sierotą obciążoną grzechami.
„Dziećmi Bożymi jesteśmy. A jeśli dziećmi, to i dziedzicami Bożymi, a
współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, abyśmy także z Nim
uwielbieni byli”. Rzymian 8,17. „Ale się jeszcze nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy,
że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, gdyż ujrzymy Go takim, jakim jest”. 1 Jana
3,2.
Pierwszym krokiem w zbliżeniu się do Boga jest poznanie miłości, „którą Bóg ma do
nas” (1 Jana 4,16), i wiara w nią, gdyż przez Jego miłość zostajemy pociągnięci do Niego.
Poznanie miłości Bożej prowadzi do wyrzeczenia się samolubstwa. Nazywając Boga
naszym Ojcem, uznajemy wszystkie Jego dzieci za swych braci. Wszyscy jesteśmy częścią
jednego wielkiego rodu ludzkiego, wszyscy członkami jednej rodziny. Nasze prośby powinny
obejmować tak naszych bliźnich, jak i nas samych, gdyż kto prosi o błogosławieństwo, tylko
dla siebie, ten nie modli się właściwie. Chrystus daje nam przywilej zbliżenia się do
nieskończonego Boga i nazywania Go imieniem „Ojcze”. Rozważcie, co to znaczy. Zadni
ziemscy rodzice nie wstawiali się nigdy w modlitwach tak gorliwie 99za swoimi błądzącymi
dziećmi, jak On wstawia się za grzesznikami. Bóg mieszka w każdym domu i słyszy każde
wymówione słowo. Przysłuchuje się każdej modlitwie, zna kłopoty i rozczarowania każdej
duszy, zważa na zachowanie się wobec ojca, matki, brata, siostry, przyjaciela i sąsiada.
Troszczy się o nasze potrzeby, a Jego łaska płynie ustawicznie, aby je zaspokoić.
Nazywając Boga naszym Ojcem, uznajemy się za Jego dzieci, które dają się prowadzić
przez Jego mądrość i są Mu we wszystkim posłuszne, wiedząc, że Jego miłość jest niezmienna.
206