Modlitwa

Modlitwa
Powiedz Jezusowi o wszystkich swoich potrzebach —Niewielu słusznie docenia lub
ulepsza cenny przywilej modlitwy. Powinniśmy iść do Jezusa i powiedzieć Mu o wszystkich
naszych potrzebach. Możemy przynieść Mu nasze małe troski i zakłopotania, a także nasze
większe problemy. Cokolwiek powstaje, aby nam przeszkadzać lub przeszkadzać,
powinniśmy zanieść to Panu w modlitwie. Kiedy czujemy, że potrzebujemy obecności
Chrystusa na każdym kroku, Szatan będzie miał niewiele okazji, by wtrącić się w jego pokusy.
To jego wyważony wysiłek, aby trzymać nas z dala od naszego najlepszego i najbardziej
współczującego przyjaciela. Nie powinniśmy uczynić nikogo naszym powiernikiem oprócz
Jezusa. Możemy bezpiecznie obcować z Nim we wszystkim, co jest w naszych sercach.{PR
8.3}—(Testimonies for the Church 5:200, 201.)
Otwieranie serca przyjacielowi — Modlitwa jest otwarciem serca przed Bogiem jak
przed przyjacielem. Potrzebna jest nie po to, aby Pan poznał, jakimi jesteśmy, ale abyśmy my
mogli Go przyjąć. Modlitwa nie sprowadza Boga do nas, lecz podnosi nas do Niego. Gdy
Jezus był na ziemi, nauczył swoich uczniów, jak się modlić. Polecił im, aby przedstawiali
Bogu swoje codzienne potrzeby i złożyli na Niego wszystkie swoje troski. Jego obietnica, że
ich prośby zostaną wysłuchane, jest zapewnieniem również dla nas. {PKT 91.3}.—(Steps to
Christ, 93.)
Bóg wita nas w swojej komnacie audiencyjnej —Przychodzimy do Boga na specjalne
zaproszenie, a On czeka, aby powitać nas w Sali audiencyjnej. Nawiasem mówiąc, pierwsi
uczniowie, którzy poszli za Jezusem, nie byli zadowoleni z pośpiesznej rozmowy z Nim;
powiedzieli: „Rabbi, ... gdzie mieszkasz? ... przyszli i zobaczyli, gdzie mieszka, i zamieszkali
z Nim tego dnia. ” Jana 1:38, 39. Możemy więc zostać dopuszczeni do najbliższej bliskości i
komunii z Bogiem. „Kto mieszka w tajemnym miejscu Najwyższego, będzie przebywał w
cieniu Wszechmocnego”. Psalm 91: 1. Niech ci, którzy pragną błogosławieństwa Bożego,
pukają i czekają u drzwi miłosierdzia z mocną pewnością, mówiąc: Ty bowiem, Panie,
powiedział: „Każdy, kto prosi, przyjmuje; a kto szuka, znajduje; a kto puka, otworzy się.”{PR
9.1}(Thoughts from the Mount of Blessing, 131.)
Wzniosły przywilej —Kiedy mają kłopoty, gdy atakują ich gwałtowne pokusy, mają
one przywileju modlitwy. Cóż za wzniosły przywilej! Istoty skończone, z pyłu i popiołów,
wpuszczane za pośrednictwem Chrystusa do sali audiencyjnej Najwyższego. W takich
ćwiczeniach dusza zostaje doprowadzona do świętej bliskości z Bogiem i odnawia się w
wiedzy i prawdziwej świętości oraz ufortyfikowana przed atakami wroga.—(An Appeal to
Mothers, 24.)
Modlitwa jest zarówno koniecznością duchową, jak i przywilejem —Ci, którzy
wyznali, że kochają Chrystusa, nie zrozumieli relacji między nimi a Bogiem ... Nie zdają
7