Modlitwa

Modlitwa
Życie modlitewne Jezusa ujawnia tajemnicę mocy duchowej — Życie Zbawiciela na
Ziemi było życiem komunii z naturą i Bogiem. W tej komunii ujawnił nam sekret życia
władzy.—(Counsels on Health, 162.)
Jezus modlił się, przygotowując się do specjalnych zadań —Jezus, przygotowując się
do jakiejś wielkiej próby lub ważnej pracy, uciekłoby się do samotności gór i spędzić noc w
modlitwie do ojca. Noc modlitwy poprzedziła święceń apostołów i kazania na górze,
przemienienie, agonii sali wyroku i krzyża, a chwała zmartwychwstania.
My też musimy mieć czasy odróżnione na medytację i modlitwę oraz do przyjmowania
duchowego orzeźwiającego. Nie cenimy mocy i skuteczności modlitwy, jak powinniśmy.—
(The Ministry of Healing, 509.)
Człowieczeństwo Jezusa uczyniło modlitwę koniecznością — Jak człowiek był na
niego, poczuł jego potrzebę siły od ojca. Wybierał miejsca modlitwy. Uwielbiał się trzymać
komuniję ze swoim ojcem w samotności góry. W tym ćwiczeniu jego święta dusza została
wzmocniona na obowiązki i próby dnia. Nasz Zbawiciel identyfikuje się z naszymi
potrzebami i słabościami, ponieważ stał się superantem, nocnym składającym petycję,
szukając jego ojca świeżych dostaw sił, o przedstawieniu się ożywionych i odświeżonych,
usztywnionych na służbę i próbę. Jest naszym przykładem we wszystkich rzeczach. Jest
bratem w naszych słabościach, ale nie posiadający jak namiętności. Jako bezgrzeszny, jego
natura cofnął się z zła. Wynosi walki i tortury duszy w świecie grzechu. Jego ludzkość
uczyniła modlitwę koniecznością i przywilejem. Wymagał wszystkich silniejszych boskich
wsparcia i wygody, który jego ojciec był gotowy na nadanie mu, do niego, który miał, na
rzecz człowieka, opuścił radościach nieba i wybrał jego dom w zimnym i niewdzięcznym
świecie. Chrystus znalazł komfort i radość w komunii z ojcem. Tutaj mógł rozerwać swoje
serce bębenów, które go miażdżały. Był człowiekiem smutków i zapoznał się z żalem.
Przez cały dzień robił poważnie, aby zrobić dobrze innym, aby uratować mężczyzn przed
zniszczeniem. Uzdrowił chory, pocieszał żałobę i przyniosła radość i nadziei na rozpaczanie.
Przyniósł martwych życiu. Po zakończeniu pracy przez cały dzień wyszedł, wieczorem po
wieczorku, z dala od zamieszania miasta, a jego forma była skłoniona w niektórych
emerytowanych gajach w błacenie do ojca. Czasami jasne belki księżyca świecili na jego
ukłonił się formę. A potem znowu chmury i ciemność wycinają wszystkie światło. Rosa i
mróz nocy spoczywały na głowie i brodę, podczas gdy w postawie supliwego. Często
kontynuował swoje petycje przez całą noc. On jest naszym przykładem. Gdybyśmy mogli to
zapamiętać i naśladować go, bylibyśmy znacznie silniejsi w Bogu.
128