Modlitwa

Modlitwa
Jezus modlił się o siłę do przetrwania prób —Niewielu będzie podążać za przykładem
naszego Zbawiciela w poważnej, częstej modlitwie do Boga o siłę, aby przetrwać badania i
wykonywać codzienne obowiązki, w tym życiu. Chrystus jest kapitanem naszego zbawienia,
a przez własne cierpienia i poświęca, dała przykład dla wszystkich swoich zwolenników, że
czujność i modlitwę, a wytrwała wysiłek były konieczne ze swojej strony, gdyby słusznie
reprezentują miłość, która mieszkała w swoim bozom dla upadłego rasy.—(The Review and
Herald, February 23, 1886.)
Siła Jezusa pochodziła z modlitwy —Siła Chrystusa była w modlitwie. Wziął ludzkość,
a on nosił nasze słabości i stał się grzechem dla nas. Chrystus na emeryturze do gajów lub gór
ze światem i wszystko się zamknęły. Był sam ze swoim ojcem. Z intensywnym gorliwością
wylał swoje błagania i wylał całą siłę duszy w chwytając rękę nieskończonej. Kiedy przed
nim były nowe i świetne próby, ukradłby samotność gór i przekaże całą noc w modlitwie do
swojego niebiańskiego ojca.
Gdy Chrystus jest naszym przykładem we wszystkich rzeczach, jeśli naśladujemy jego
przykład w poważnej, natryskiwanej modlitwie do Boga, że możemy mieć siłę w jego imieniu,
którzy nigdy nie przyniosły pokusie Szatana, aby oprzeć się urządzeniom wrogie wrogie, nie
będziemy przezwyciężani.—(The Youth’s Instructor, April 1, 1873.)
W swym życiu całkowicie poświęconym dla dobra innych, Zbawiciel uznał za konieczne
porzucenie zatłoczonych dróg i tłumów, które dzień po dniu szły za Nim. Musiał wreszcie
oderwać się od nieustannej aktywności swego życia i styczności z ludzkimi potrzebami, aby
pozostać w samotności, dzięki której mógł porozumieć się z Ojcem. Jako jeden z nas,
współuczestnik naszych potrzeb i słabości, był całkowicie uzależniony od Boga i w ukrytych
miejscach, które wybierał na modlitwę, szukał Bożej pomocy dla zniesienia czekających Go
trudów i doświadczeń. Na tym grzesznym świecie Jezus znosił walki i tortury. Jego łączność
z Bogiem pozwalała Mu na przetrwanie trosk, które Go przygniatały. W tej łączności
znajdował pokrzepienie i radość. {ZJ 259.2}
Przez Chrystusa wołanie ludzkości dotarło do nieskończenie miłosiernego Ojca. Jako
człowiek zanosił błagania do tronu Boga, dopóki Jego ludzka istota nie została wypełniona
mocą z nieba, dzięki której miał połączyć ludzkość z boskością. Dzięki ciągłej łączności z
Bogiem spływało na Niego życie, którym obdzielał świat. Jego doświadczenie jest dla nas
przykładem. {ZJ 259.3}
„Wy sami idźcie na osobność, na miejsce ustronne” — wzywa nas Chrystus. A
gdybyśmy tego wezwania usłuchali, bylibyśmy silniejsi i bardziej użyteczni. Uczniowie
szukali Jezusa i opowiadali Mu o wszystkich sprawach, a On dodawał im otuchy i udzielał
wskazówek. Jeżeli dziś wygospodarujemy trochę czasu, aby móc pójść do Jezusa i
125