Modlitwa

Modlitwa
Rozdział 15— Przykład Jezusa w Modlitwie
Naśladuj przykład Jezusa, rozpoczynając dzień modlitwą — W godzinach samotnej
modlitwy otrzymywał Jezus w doczesnym swym życiu tu na ziemi mądrość i moc. Młodzież
powinna iść za Jego przykładem, i rano i wieczorem znaleźć czas na cichą modlitwę, ażeby
obcować z Ojcem niebiańskim. Tak samo w ciągu dnia powinna wznosić serce do Boga. Przy
każdym kroku stawianym na drodze życia słyszymy te słowa Boże: „Bo Ja, Pan, jestem twoim
Bogiem, który cię ująłem za twoją prawicę... Nie bój się, Ja cię wspomogę!” Izajasza 41,13.
Gdyby nasze dzieci we wczesnej młodości przyswoiły sobie tę wiedzę, jaka świeżość i siła,
jaka radość i szczęście cechowałyby ich życie! {Wy 182.1}—(Education, 259.)
Najszczersze modlitwy Jezusa kontrastują z naszymi słabymi modlitwami —
Chrystusa mówi się: "I bycie w agonii modlił się bardziej poważnie." W tym, co kontrast z
tym wstawiennictwem majestatem nieba są słabe, bezduszne modlitwy, które są oferowane
Bogu. Wiele jest zadowolony z usługi warg, a także niewielu ma szczery, szczery, czuły
tęsknotę za Bogiem.—(Testimonies for the Church 4:534.)
Skoro Jezus musiał się modlić na ziemi, o ileż więcej powinniśmy my — Gdy Jezus
był na ziemi, nauczył swoich uczniów, jak się modlić. Polecił im, aby przedstawiali
Bogu swoje codzienne potrzeby i złożyli na Niego wszystkie swoje troski. Jego obietnica, że
ich prośby zostaną wysłuchane, jest zapewnieniem również dla nas. {PKT 91.3}
Sam Jezus, żyjąc wśród ludzi, często się modlił. Nasz Zbawiciel utożsamiał się z naszymi
potrzebami i słabościami, zanosząc błaganie i prosząc swojego Ojca o nowy zasób sił, aby
mógł być przygotowany do spełnienia swoich obowiązków i do przejścia czekających Go
prób. Jezus jest naszym przykładem pod każdym względem. Jest naszym bratem w naszych
słabościach, doświadczonym „we wszystkim, podobnie jak my”. Hebrajczyków 4,15. Jednak
Jego bezgrzeszna natura czuła wstręt do grzechu. Chrystus przeżył na tym grzesznym świecie
wiele zmagań i cierpień duszy. Jego człowieczeństwo uczyniło modlitwę koniecznością i
przywilejem. We wspólnocie ze swoim Ojcem znajdował pociechę i radość. Jeśli zatem
Zbawiciel ludzkości, Syn Boży, odczuwał potrzebę modlitwy, o ileż bardziej słabi, grzeszni i
śmiertelni ludzie powinni odczuwać konieczność żarliwej i stałej modlitwy. {PKT 92.1}.—
(Steps to Christ, 93, 94.)
Chrystus zmusił się do poważnej modlitwy; Zaproponował swoje błagania Ojcu z silnym
płaczem i łzami w imieniu tych, dla których zbawienia opuścił niebo i przyszedł do tej ziemi.
Więc jak właściwy, tak, jak istotne, aby ludzie powinni modlić się i nie mdleć!—(The Review
and Herald, April 1, 1890.)
124