Modlitwa

Modlitwa
od dużych miast, niezajmujący żadnego wysokiego stanowiska Eliasz Tiszbita przystąpił do
swej misji z ufnością, iż Bóg przygotuje mu drogę i uwieńczy jego działania powodzeniem.
Przemawiał z wiarą i mocą, a całe jego życie zostało podporządkowane dziełu reformy. Był
głosem wołającego na puszczy, karcącym grzech i powstrzymującym falę zła. Gdy przybywał
i potępiał odstępstwo, jego przesłanie było jak balsam z Gileadu dla chorujących na grzech
ludzi, którzy pragnęli uzdrowienia. {PK 81.1}
Eliasz, widząc Izraelitów pogrążających się coraz bardziej w bałwochwalstwie, był
przygnębiony i wzburzony. Bóg uczynił wielkie rzeczy dla swego ludu. Wyzwolił Izraelitów
z niewoli i dał im „ziemie narodów, (...) by strzegli Jego przykazań i prawa
zachowywali”. Psalmów 105,44-45 (BT). Jednak dobroczynne wytyczne Pana zostały niemal
zupełnie zapomniane. Niewiara szybko oddzieliła wybrany naród od Źródła jego siły.
Przyglądając się temu odstępstwu ze swojego domu w górach, Eliasz czuł przejmujący
smutek. Z bólem zanosił prośby do Boga, by powstrzymał swój wybrany lud od złego
postępowania i, jeśli to konieczne, nawiedził ich swymi wyrokami, aby we właściwym świetle
ujrzeli swoje sprzeniewierzenie się wobec nieba. Pragnął ujrzeć Izraelitów w skrusze, zanim,
czyniąc zło, zabrną tak daleko, iż Pan nie będzie miał innego wyboru, jak wydać ich na
zagładę. {PK 81.2}
Modlitwy Eliasza zostały wysłuchane. Powtarzane raz za razem wezwania, napomnienia
i ostrzeżenia nie wywołały u Izraelitów skruchy. Nadszedł czas, gdy Bóg musiał przemówić
do nich surowszym językiem sądu. Ponieważ czciciele Baala twierdzili, że dobrodziejstwa
nieba — rosa i deszcz — pochodzą nie od Jahwe, ale od sił przyrody i że to stwórcza energia
słońca ubogaca ziemię tak, iż wydaje ona obfite plony, klątwa Boża miała dotknąć kraj
skażony odszczepieństwem. Odstępcze plemiona izraelskie musiały ujrzeć bezsens polegania
na mocy Baala w kwestii doczesnych błogosławieństw. Postanowiono, iż póki ze skruchą nie
nawrócą się do Boga i nie uznają Go za źródło wszelkich błogosławieństw, nie spadnie na
kraj ani rosa, ani deszcz. {PK 81.3}.—(Prophets and Kings, 119, 120.)
Strach przed Bogiem był codziennie rosnący w Izraelu. Bluźniercze żetony ich ślepej
bałwaliny były widoczne wśród Izraela Bożego. Nie było nikogo, kto ośmielił się ujawnić
swoje życie, otwórz otwarcie w opozycji do panującego bluźnierczego bałwochwalstwa.
Otwarty Baala, a kapłani Baala, którzy poświęcili się na słońce, księżyc i gwiazdy, były
widoczne wszędzie. Mieli świątynie konsekrowani i gaje, w których umieściło pracę dłoni
mężczyzn do uwielbienia. Korzyści, które Bóg dał temu ludziom zawołał od nich bez
wdzięczności dawcy. Dla wszystkich bunties of Heaven, Running Brooks i strumienie wód
żywych, łagodnej rosa i prysznice deszczu, aby odświeżyć ziemię, a powodowali ich pola,
które przynieśli obficie, przypisywali korzyść swoich bogów.
100