tutaj - WERBE-AGENTUR Spisla

35 lat
Towarzystwa Niemiecko-Polskiego
w Monachium Manferd Marschall (1937-2004)
jeden z założycieli TNPM
w tym burmistrza miasta Georga Kronawittera
i ówczesnego redaktora naczelnego Polityki,
później I sekretarza KC PZPR - Mieczysława
Rakowskiego. Imprezie nadano szeroki rozgłos,
który znalazł swe odbicie również w Polsce,
na łamach Trybuny Ludu i Życia Warszawy.
Kierujące obecnie Towarzystwem -
Elżbieta Stasińska i Eliza Stawowska (po lewej),
podczas składania wieńców z okazji 64 rocznicy zakończenia
II wojny światowej.
Działalność Towarzystwa wpisywała się ściśle
w politykę rządu niemieckiego, który gierkowskie
„otwarcie na Zachód” wykorzystywał do
ocieplenia stosunków z Warszawą, z konkretnymi
celami w ich tle, w tym, do szerokiego
otwarcia granicy dla przesiedleńców.
Mając wpływowych sponsorów i mocodawców
w świecie polityki obu krajów TNPM działało
niezwykle dynamicznie, organizując liczne wystawy,
koncerty, seminaria, festiwale filmowe
i dyskusje panelowe z udziałem polityków i
dziennikarzy z obu krajów. W stanie wojennym
włączyło się w akcję „Hilfe für Polen”, wysyłając
kilkadziesiąt transportów z pomocą humanitarną
wartości ponad 2 milionów marek.
W pierwszych kilkunastu latach działalności
Towarzystwem kierowali lub wchodzili do jego
władz (obok wspomnianych - Reinharda von
Loewenicha i Immanuela Birnbaua) m.in. Manfred
Brunner, ksiądz Andreas Knüpffer, Manfred
Marschall (SPD, w Bunestagu od 1972 do
1983), Mikolaj Dutsch, Hedwig Möller, Andreas
Witko i Hans Wilhelms.
Niestety, praktycznie do 1989 roku, Towarzystwo
nie współpracowało z polonijnymi organizacjami
niepodległościowymi, wspierającymi
zdelegalizowaną Solidarność, nie korzystało
też z wiedzy dziennikarzy Rozgłośni Polskiej
Radia Wolna Europa. W rewanżu, znaczna
MOJE WARTO MIASTO WIEDZIEĆ
część miejscowej Polonii bojkotowała imprezy
Towarzystwa.
W nowej rzeczywistości, po upadku komunizmu,
członkowie Towarzystwa potrafili się
z powodzeniem odnaleźć, ewoluując w
kierunku szerokiej, apolitycznej platformy
współpracy. Nawiązano bliskie kontakty z powstałym
w Monachium konsulatem wolnej
już Polski, umiejętnie też zasypywano „stare”
podziały z Polonią.
Celowali w tym Hedwig Möller i Manferd Maschall
(oboje już nie żyją), zdobywając sobie,
w stosunkowo krótkim czasie, sympatię „ponad
podziałami”.
Przełom nastąpił po przejęciu sterów przez
działaczy pochodzących z Polski, gdy to na
czele TNPM stanęła Elżbieta Stasińska wraz
z Elizą Stawowską. Przełożyło się to być może
na mniejsze wpływy wśród niemieckich decydentów,
ale zaowocowało przyjęciem Towarzystwa
„do polskiej rodziny”.
Dzisiaj, Towarzystwo Niemiecko-Polskie
w Monachium z powodzeniem realizuje
swoje statutowe cele nakreślone już nie tylko
Traktatem Warszawskim z 1970 roku, ale
też rozszerzone o zapisy Traktatu o dobrym
sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, z 1991
roku. Działalność Towarzystwa obejmuje m.in.
pielęgnację kontaktów pomiędzy Polakami
i Niemcami, wykłady i imprezy informacyjne,
propagowanie kultury polskiej, wymianę młodzieży
oraz nawiązywanie i utrwalanie więzi
pomiędzy organizacjami i instytucjami społecznymi
obu krajów. W praktyce są to dziesiątki
imprez, koncertów, prelekcji, wystaw,
wieczorów autorskich, panelowych dyskusji
i projekcji filmowych.
Towarzystwo Niemiecko-Polskie w Monachium
jest jedynym na tym terenie, któremu
udało się w całkiem dobrej kondycji przetrwać
35 lat, nie tracąc - podczas politycznych
przemian - swej organizacyjnej sprawności
i atrakcyjności.
Bez względu więc na ocenę „lat minionych”,
najwyższe słowa uznania należy kierować do
tych, którzy ewolucji swej organizacji dokonali
w sposób perfekcyjny, dla dobra niemieckopolskich
stosunków. be-zet
Towarzystwo Niemiecko-Polskie w Monachium
Postfach 830226, D-81702 München
www.dpgm.de
lipiec - sierpień 2009 29
AKTUALNOŚCI