POST_SCRIPTUM_5_22_19

We wczesnych latach trzydziestych angielski
oficer i miłośnik opery, właściciel zamku
w Glyndebourne, sir John Christie zakochał
się w śpiewaczce operowej Audrey Mildmay. Zakochanej
parze zamarzył się teatr, który mógłby konkurować
z największymi festiwalami operowymi, m.in. niemieckim
Bayreuther Festspiele i austriackim Salzburg Festival.
Wspólna pasja do muzyki doprowadziła do powstania
znanej na całym świecie opery, a mogło się to udać
tylko dzięki ogromnej determinacji, pasji i… pieniądzom.
Glyndebourne leży osiemdziesiąt kilometrów na południe
od Londynu, w hrabstwie East Sussex, w pobliżu
miasteczka Lewes (w jego sąsiedztwie mieszkała także
Virginia Woolf).
Od 1934 roku Glyndebourne stało się miejscem operowych
festiwali, które po II wojnie światowej zyskały
międzynarodową sławę. Wczesne lata Festiwalu Glyndebourne
koncentrowały się prawie wyłącznie wokół
obszernego repertuaru dzieł operowych Mozarta, po
czym stopniowo repertuar poszerzano
o dzieła innych kompozytorów, takich jak:
Benjamin Britten, z którym Glyndebourne
od dawna współpracuje, a także Giuseppe
Verdi, Gioachino Rossini i wielu innych.
pokazać się w tym wyjątkowym miejscu, m.in.: Maria Kinasiewicz,
Teresa Żylis-Gara, Wiesław Ochman, Urszula
Koszut, Teresa Kubiak, Krystyna Kujawińska, Bożena Betley,
Leonard Mróz, Marek Torzewski, Elżbieta Szmytka,
Wojciech Drabowicz, Daniel Borowski, Artur Stefanowicz,
Mariusz Kwiecień, Andrzej Dobber i Anna Simińska.
Operowa fiesta w Glyndebourne to nie tylko doznania
stricte artystyczne – jest to także (dość snobistyczne
trzeba przyznać) miejsce spotkań angielskiej arystokracji
i miłośników muzyki poważnej. Latem koncerty wielkich
muzycznych gwiazd przypominają pikniki dla turystów.
Można się poczuć w tym anturażu jak na obrazach mistrzów
impresjonizmu. Pomiędzy spektaklami przewidziane
są dwie godzinne przerwy. To czas na piknik,
konsumpcję przywiezionych przystawek, dań głównych
i deseru oraz obowiązkowego szampana. Koce rozkłada
się na łąkach otaczających zamek, a w razie deszczu
goście rozlokowują się w hallu teatru lub pod pergolami,
gdzie rozstawia się dziesiątki stołów nakrytych białymi
obrusami. W antrakcie można skorzystać z jednej
Na przestrzeni lat teatr wielokrotnie rozbudowywano
i ulepszano, aby pomieścić
większą widownię – tak ogromny był popyt
na operę w Glyndebourne. Do 1977
roku liczbę miejsc powiększono z 300 do
850. W latach dziewięćdziesiątych stało
się jasne, że Glyndebourne potrzebuje
jeszcze okazalszego audytorium. W 1994
roku wybudowano nowy teatr operowy
na 1200 miejsc – dokładnie w tym samym
miejscu, co poprzedni. Otwarcie zainaugurowano
Weselem Figara Mozarta – jako
hołd dla początków festiwalu. Teatr przylega
do zamku, w którym część pomieszczeń
przeznaczono dla publiczności.
Glyndebourne do dziś znajduje się w rękach
rodziny Christie. George Christie przejął
posiadłość po swoim ojcu w 1962 roku,
a następnie przekazał ją swojemu synowi
Gusowi, który do dziś zarządza tym niebotycznym
przedsięwzięciem. Festiwal pozostał
imprezą prywatną, finansowaną wyłącznie
przez kilkuset bogatych sponsorów.
Do Glyndebourne dociera około 150 tys.
ludzi rocznie, teatr oferuje ponad 120
przedstawień operowych na żywo, zatrudnia
inspirujących reżyserów, światowej klasy
orkiestrę, dyrygentów i wykonawców.
Nasi rodzimi śpiewacy także mieli szanse
Foto 1: oficjalna strona festiwalu, foto 2: Renata Cygan
POST SCRIPTUM
89