POST_SCRIPTUM_5_22_19

U NASZ
NA
SZMULKACH
czyli
podróż
sentymentalna
z Andrzejem
Rodysem
Miał zaledwie 8 lat, kiedy spod ołówka wyłoniły się pierwsze słowa, wierszem
spisane. Wtedy mieszkanie było pełne powstańców. Ze skrawków
rozmów, z zachowań, zdarzeń budował swój świat tu i teraz. Chciał koniecznie
walczyć, chciał być żołnierzem. Ale mógł tylko napisać wierszyk. I czytać
go wielokrotnie w domu, w piwnicy, przed swoją pierwszą publicznością. Wierszyk
podpisany: Andrzej Rodys…
Upłynęło od tego czasu 78 lat. Spotykamy się przy herbacie. W rocznicę Powstania
Warszawskiego. Nie, nie specjalnie, po prostu tak się złożyło. I wyjątkowo Andrzej
jest w tym dniu wolny. Od kilku lat bowiem, właśnie z okazji tej rocznicy, spędzał
czas na scenie warszawskiego Teatru Kamienica u Emiliana Kamińskiego. W spektaklu
Godzina W mówił z pamięci poematy własnego autorstwa – część Tetralogii
warszawskiej i Opowieść o wypędzeniu.
Mówi – to właściwe słowo, jeszcze właściwsze – opowiada. Bo Andrzej Rodys opowiada
swoje wiersze, sonety, poematy. Tak jak przed kilkunastoma minutami opowiedział
mi przy herbacie fragment Tetralogii warszawskiej.
8
POST SCRIPTUM