POST_SCRIPTUM_5_22_19

„Ego to nasz wróg” – napisał Ryan Holiday. Kto inny napisał,
że tam, gdzie szanuje się naturę, nikt nie krzywdzi kobiet.
Tak. W Norwegii panuje klimat prokobiecy i prozdrowotny.
Kiedy pojawiła się u Ciebie myśl, żeby zacząć studiować
psychologię?
Gdy skończyłam 40 lat, czyli kilka lat temu. To taki ważny
moment rozwojowy w życiu człowieka. Wtedy, po pierwsze,
uświadomiłam sobie, że procesy psychologiczne od
dawna mnie fascynowały, po drugie – że ja już to praktykuję
w pracy z obrazem, w mojej fotografii, a po trzecie,
że jestem już w tym wieku, w którym nic nie muszę, wręcz
mogę robić, co chcę. Dałam sobie pół roku na próbę.
„Najwyżej polegnę” – pomyślałam. I nie dość, że nie poległam,
to jeszcze idę jak burza. Jestem zafascynowana tym
procesem, jestem rozkochana w umyśle, w emocjach,
w duszy, w całej naturze ludzkiej.
Dlaczego wybrałaś psychotraumatologię?
Trauma to jest zmiana, której się nie spodziewamy. A ja
się nie boję zmian. Jestem zmianą. Idealnie funkcjonuję
w zmianie. Zarówno w pozytywnej, jak neutralnej czy nawet
tej negatywnej. I wiem, że mam w sobie potencjał
i moc do tego, by wspierać ludzi w sytuacjach traumatycznych,
by ich przez nie przeprowadzić i pomóc stanąć
na nogi. Mnie to nie jest straszne. Sama doświadczyłam
wielu traum. Przeszłam swój proces psychoterapii i wiem,
o czym mówię.
A o czym mówisz?
Kiedyś może o tym opowiem. Zapewniam, że wiem,
co to znaczy. Wiem też, jak wygląda proces leczenia.
I wierzysz w powodzenie terapii?
Wierzę, że z każdej traumy można wyjść i wieść lepsze
życie. Trauma nie musi niszczyć naszego potencjału, relacji
i tego, na czym nam zależy.
Naprawdę nie boisz się zmian?
Zmiana jest tym, co mi w życiu towarzyszy. Teraz na świecie
też jest to bardzo znamienne – wszystko jest dynamiczne.
To mnie nauczyło reagowania adekwatnie do sytuacji, podążania
za zmianą. Ja się nie łudzę, że to chwilowe. Nawet
jeżeli nowe okoliczności zmieniają moje plany, nie traktuję
tego jak tragedii. Nie rezygnując ze swoich wizji i celów,
umiem dostosować się do sytuacji. Człowiek jest całością,
ale nie jest skończoną całością, raz na zawsze zdefiniowaną,
sztywną. Cały czas podlega procesom zmiany.
Nie boisz się, że nie udźwigniesz ciężaru spraw, z którymi
klienci do Ciebie przychodzą?
Nie. Chciałabym, żeby świat był dzięki temu, co robię, trochę
lepszy. Bardzo chcę drugą połowę swojego życia poświęcić
na to, by ludziom żyło się lepiej ze sobą.
Ja już jestem szczęśliwa, ponieważ odważyłam się zmienić
ścieżkę zawodową. Kiedy dawno temu pierwszy raz
pomyślałam o psychologii, rodzina mnie od tego odwiodła,
mówiąc, że to profesja bez przyszłości. Czułam się
zagubiona, nie wiedziałam, czym się kierować w wyborze
kierunku studiów. Ostatecznie skończyłam dziennikarstwo
ze specjalizacją media i komunikacja. Notabene na
prywatnej uczelni, o uniwersytecie nawet nie pomyślałam,
sądząc, że to za wysokie progi. Nie chodziło mi o to,
żeby było łatwiej, tylko bezpieczniej. Wtedy brakowało mi
pewności siebie. Uczciwie mówiąc, dopiero teraz cieszę
się spokojem i świadomością, kim jestem. I nie zamierzam
Piękne są sytuacje,
kiedy nagle
w nieśmiałej kobiecie
odkrywasz
potencjał
dynamicznej osoby
POST SCRIPTUM
77