POST_SCRIPTUM_5_22_19

Masz poczucie, że Ci się to udało?
Skalę chyba osiągnęłam za małą. Marzy mi się wielka społeczna
dyskusja na ten temat. By dopełnić swój komunikat
do świata, zamierzam stworzyć drugą odnogę tego
projektu – portrety dwunastu mężczyzn.
Oni także potrzebują uwagi, obiektywu skierowanego
na siebie?
Kobiety muszą usłyszeć męski głos. My się wspieramy,
coachujemy. Istnieją grupy wsparcia, społeczne i biznesowe.
A oni znaleźli się na marginesie naszego zainteresowania.
Wpadłyśmy w samozatrzask. Chcemy być samostanowiące
i to jest ważne, ale często zacieramy różnice pomiędzy
korzystnym samorozwojem a zapomnieniem, kim jesteśmy,
dokąd zmierzamy, czego potrzebuje nasza kobieca
dusza.
Zapędzone w roli supermenki odbieramy mężczyznom
możliwość adoracji, zaopiekowania się nami, a przecież
też to kochamy.
Zmierzasz do tego, żeby przedstawić męskie spojrzenie
na kobiecość czy męskie spojrzenie na męskość?
I to, i to.
Co takiego robisz z kobietami na planie, że odpuszczają
kontrolę?
Nie przebieram ich, nie ustawiam. Dyskretnie reżyseruję.
Daję im być sobą.
Trudno być sobą przed obiektywem?
Osobom nieobytym z mediami – trudno. One potrzebują
więcej czasu, żeby się otworzyć. Na planie jesteś odsłonięta.
Stoisz przed człowiekiem z wielką czarną tubą wycelowaną
prosto w ciebie. Nie widzisz się. A w dobie selfie
wszyscy się widzą i kontrolują sytuację.
Dlatego podczas sesji zawsze toczy się rozmowa, wzbogacająca
obie strony, co podkreślam. Jest dużo emocji.
I jednocześnie odbywa się proces psychoterapeutyczny poprzez
pracę z ciałem. W efekcie wytwarza się intymny kontakt.
Ja kocham ludzi. Gdy mam do czynienia z istotą tak ciekawą
jak kobieta i ona mi ufa, czuję się szczęśliwa. I to widać
chyba. Wtedy magia tworzy się sama.
Puszcza napięcie w ciele, bo nie ma strachu o to, czy dobrze
wyglądam.
Ty umiesz zadbać, by dobrze wyglądała. Wydobywasz ze
swojej bohaterki to, co najlepsze. Nie jesteś beznamiętnym
komercyjnym fotografem.
Ale powiedz, jak ewoluował Twój styl fotografowania?
Od zawsze kochałam mało skomplikowane formy, przyjazne,
spokojne, naturalne kolory – takie nude. Od początku
wiedziałam, że chcę fotografować w prostym, surowym
stylu. Wcześnie byłam zdefiniowana. I niech to nie zabrzmi,
jakbym była butna. Długo mieszkałam w Skandynawii,
co z pewnością miało wpływ na moje estetyczne
wybory. Surowość formy czy nawet środowiska do fotografowania
na pewno wzięłam stamtąd. I nigdy nie szłam
na kompromisy. Nie zmuszałam się do robienia rzeczy,
których nie czułam. Moi klienci mieli jasno sprecyzowany
obraz tego, czego mogą się spodziewać, nie zakładali, że
„ta pani zrobi wszystko, co ja powiem”. Wniosek – w życiu
zawodowym prowadziła mnie kobieca intuicja. Chociaż
zdarzały się skręty, ale w małe uliczki. (śmiech)
O, ciekawe…
Pracując w kręgu medycyny estetycznej, gdzie notabene
spotykam wspaniałe kobiety, usłyszałam raz, że jestem jedyną
„tak niezrobioną” osobą w tym środowisku: „O matko,
Aneczko, nie sądziłam, że problem jest aż tak głęboki”.
(śmiech) A ja marszczę czoło, robiąc zdjęcia. I rzeczywiście
miałam zmarszczki. Zrobiłam zabieg, który okazał się za
mocny i całkowicie zmienił moją twarz. Skończyło się tym, że
rozgrzewałam suszarką czoło, by efekty botoksu jak najszybciej
zniknęły. Nie neguję i nie odrzucam wszystkiego. Dbam
o siebie, ale wtedy czułam, jakbym się za kogoś przebrała,
jakbym naruszyła swoją tożsamość. Odchorowałam to.
Czym się karmiłaś, tworząc swój styl w fotografii? Miałaś
swoich mistrzów?
Fascynował mnie czeski fotografik Jan Saudek, który fotografował
kobiety dalekie od klasycznego ideału piękna na
tle brudnych, odrapanych, betonowych ścian. Wysłałam
mu swoje zdjęcia i odpisał! To było dawno, gdy stawiałam
w fotografii pierwsze kroki. Drugi mój mistrz to Peter Lindbergh.
Niedawno pojechałam do Turynu podziwiać jego
prace, na wystawę, którą przygotowywał dwa lata. Niestety
nie doczekał inauguracji. Lindbergh działał w branży
modowej, ale dla niego najważniejsza była kobieta, a nie
produkt, który miała reklamować. Fotografował w surowy,
czysty sposób. Był moją wielką inspiracją.
75
POST SCRIPTUM