POST_SCRIPTUM_5_22_19

1 2 k o b i e t
Czego
potrzebuje
twoja
kobieca
dusza
Zacznijmy ab ovo, czyli od pierwszej fotografii.
Co było dla Ciebie ważniejsze – narzędzie, które chciałaś
sprawdzić czy obiekt, który miałaś zarejestrować,
uwiecznić? O ile pamiętasz jeszcze ten moment.
Tak, pamiętam dokładnie! Od zawsze podziwiam świat, a jeszcze
bardziej podziwiam ludzi. Jestem ich ciekawa. Od zawsze
szukam czegoś w człowieku. I najczęściej to znajduję. Narzędzie
– zrządzeniem losu – wpadło mi w ręce później. Gdy
chwyciłam swój pierwszy aparat fotograficzny, taki półprofesjonalny,
uświadomiłam sobie, że dzięki niemu wreszcie będę
mogła pokazać, jak ja widzę rzeczywistość, i przepuszczę przez
niego całą swoją obserwację świata. A jak już złapałam, to nie
puściłam.
Zawsze fotografowałaś ludzi?
Zawsze to był detal. I w naturze, i w architekturze, i w człowieku,
a także w pracy, jaką ten człowiek wykonuje, bo w fotografii
pokazuję też, jak ludzie rozwijają się zawodowo. Wbrew
pozorom im mniej się pokaże, tym więcej można odczytać.
Detal jest bardziej intrygujący. Odbiorca chce się zagłębić
w takie zdjęcie, chce je dalej odkrywać. Gdy fotografujesz postać
od góry do dołu, znika czar.
Siła detalu to Twoje odkrycie?
Pokazywanie świata przez detal jest wpisane w moje DNA. Tak
jak minimalizm, czysta forma. Nie interesuje mnie nic, co jest
oczywiste. Doszukuję się głębi, drugiego dna.
73
POST SCRIPTUM