POST_SCRIPTUM_5_22_19

Izabela Fietkiewicz-Paszek
SONETY
MAREK BRYMORA
(1954–2017)
HERSZEL SOLNIK
(1869–1943)
Jednak kiedyś umarłeś (dość niepostrzeżenie,
w mieście średniej wielkości taka śmierć to sztuka).
Ładnie cię pochowali, ale wiesz, był upał,
więc kondukt raczej skromny, sami przyjaciele
Niemal cię przegapiłam. Nie bywasz na listach
zasłużonych mieszkańców. Nie ma twoich wierszy
w lokalnej antologii. Wczoraj po raz pierwszy
o tobie usłyszałam. Dość intymna misja
oraz kilku sąsiadów. Czyli tak, jak chciałeś.
Tylko nie wiem, co z resztą. Garnitur, koszula?
Czy było komu zadbać? Kiedyś będzie mural,
pomnik, nawet ulica. Dobrze się sprzedaje
stoi za tym spotkaniem, a skoro już jesteś,
spróbuję zebrać fakty, odnaleźć cokolwiek
– wiersz, artykuł, poemat, rodzinną historię –
nie opisywać życia tylko przez śmierć w getcie.
w mieście średniej wielkości legenda poety.
Bądź cierpliwy, po latach ktoś wreszcie odkryje,
że miałeś wielki talent. Potem drugi, trzeci
I co czytam? Że twórczość zabrała pożoga
drugiej wojny światowej. Jedno proste zdanie.
Jest w nim jakaś perfekcja, brzmi jak dobry slogan.
odczyta twoje wiersze. Do tego – nie żyjesz,
idealny bohater lokalnej pamięci,
w końcu będą cię cenić. Chyba, że się mylę.
Tyle że kończy misję. I nie ma nic dalej,
ponad to proste zdanie nic nie można dodać.
Nie przywrócę cię, wybacz, to fałszywy alert.
32
POST SCRIPTUM